2009 10 26;23;42 2

5 WSPOMAGANIE UKŁADU KRĄŻENIA PŁYNOTERAPIA I KATECHOLAMINY

Rzut

minutowy serca

10

m Charakterystyka roztworów koloidalnych Koloid MW (Da) Właściwości

Wady

£ &

Żelatyna

-30 000

Dekstrany "4-0-70 000

Niska cena, szybka degradacja do wody, Reakcje alergiczne maksymalna dawka 1,5-2,0 I dziennie

Obciążenie

wstępne

w warunkach:

hiperwolemii

normowoiemii

~307<. pozostaje wewnątrznaczyniowe po upływie 24 h od podania, zmniejszają lepkość krwi, używane w PVD i profilaktyce DVT. Wydalane przez nerki i układ siateczkowo--śródbłonkowy

Ryzyko krwawienia, zmieniają wyniki badań laboratoryjnych krwi, u 5% wywołują reakcje alergiczne, powodują diurezę osmotyczną i uszkodzenie funkcji nerek

Istotnie zwiększają objętość wewnątrz- Ryzyko krwawienia, akumula-50-500 000 naczyniową, długo pozostają w naczy- cja w makrofagach, możliwe niach, eliminacja przez nerki i układ uszkodzenie funkcji nerek, siateczkowo-śródbłonkowy    świąd

HAE5

O 2    4    6    &    10

Ośrodkowe ciśnienie żyine (mm Hg)

Albuminy

~63 000

Niewielka przewaga w stosunku do Ryzyko infekcji, reakcje syntetycznych koloidów, wysoka cena alergiczne

Krzywa Franka-Starlinga:

-----Prawidłowe warunki

-.......Niewydolność krążenia (CHF)

- CHF w czasie leczenia katecholaminami

lub redukcji obciążenia następczego

MW = masa cząsteczkowa, PVD = choroby naczyń obwodowych, RE5 = układ siateczkowo--śródbłonkowy

Objętość wyrzutową serca determinuje kurcziiwość (reguła Franka-Otarlinga) i obciążenie wstępne (----). W niewydolności serca (.....) CO obniża się przy tym samym

ciśnieniu wypełnienia (®). Wartość rzutu wraca do zakresu

przyjętych norm (-) po wypełnieniu łożyska płynami,

zastosowaniu leków poprawiających kurcziiwość (katecho-laminy) lub farmakologicznym obniżeniu afterload (Q)-

Dystrybucja wody w organizmie

Całkowita zawartość wody w organizmie: 42 1 (~42 1) j
▼		▼
| Płyn zewnątrzkomór-j kowy (ECF): ~14 I		Płyn wewnątrzkomórkowy (ICF): ~23 1
Płyn śródmiąższowy (komórki Bathesa) (ISF): "11 i		Osocze (niekomórkowy komponent krwi): ~3I |

Sód 'wypychany z komórek (np. mniejsza objętość dystrybucji dla płynów zawierających sód)

m Charakterystyka leków o dodatnim działaniu inotropowym

Efekt kliniczny w zakresie średnich dawek

Receptory

Komórka +- przedział wewnątrzkomórkowy

H-,0

Na*

Na*

Preparat

t Kurcziiwość, f napijcie ścian naczyn

Adrenalina Dopamina

f Kurcziiwość, j. napijcie ścian naczyn

Dobutamina Milrinon

f Napięcie ścian naczyń

Noradrenalina u

= Zasadniczy efekt

a, fi,, |3₂ a, [3,, f3₂

(a), (3„ (3-?

Efekt

inotropowy,

kurcziiwość

Efekt chronotro-powy (częstość pracy serca)

Obkurczenie

naczyń

++++

+++

++

- do ++

•f	- do ±
0		I Przedział
		i wewnątrz-; naczyniowy
0	+ + + +

Woda dystrybuowana przez ECF i ICF (np. większa objętość dystrybucji dla płynów niezawicrających sodu)

Koloidy (np. proteiny + krew) i i płyny zawierające koloidy powodują \ przechodzenie przez H₂0 do przedziału 1 wewnątrznaczyniowego

Niewydolność krążenia lub wstrząs (rozciz. A) rozwijają się, jeśli objętość wyrzutowa serca (CO) i (lub) ciśnienie krwi (BP) nie zapewniają odpowiedniej perfnzji tkankowej i nie pokrywają zapotrzebowania metabolicznego komórek. Przyczyny: niewydolność serca, hipowoleinia, przeszkoda mechaniczna w układzie krążenia, patologiczne zwiększenie pojemności łożyska naczyniowego (np. posocznica).

Oceny wymaga:

• Funkcja serca — określenie pojemności wyrzutowej i wykluczenie niewydolności serca (rozdz. 20). Rzut serca determinują: objętość wyrzutowa (SV) i częstość pracy serca (IIR). Na wielkość SV mają wpływ:

(1)    preload — jest funkcja objętości koncoworozkurczowej komory, a więc powrotu żylnego i ciśnienia napełniania (ryc. a);

(2)    afterload — jest pracą, jaką musi wykonać komora w czasie skurczu, aby wyrzucić krew do aorty. Wzrost

20 Część 1. Ogólna obciążenia następczego generują: zwężenie zastawki aorty, wysokie SVR, ujemne ciśnienie wewnątrz klatki piersiowej i rozstrzeń lewej komory;

(3) kurcziiwość mięśnia serowego — zdolność mięśnia sercowego do wykonania pracy niezależnie od obciążeń wstępnego i następczego. Ocena kliniczna rzutu minutowego na podstawie wypełnienia tętna, IIR, BP, CVP i perfnzji obwodowej jest częsio wystarczająca. U chorych w stanie krytycznym wykonuje się bezpośrednie pomiary (rozdz. 2) w celu jak najlepszej terapii.

• Funkcja układu naczyniowego (np. hipowolemia, zatory, rozszerzenie łożyska naczyń). Ocena koncentruje się na ciśnieniu napełniania (CVP, PCWP), BP, SVR i objawach wskazujących na niedotlenienie tkanek (rozdz. 2 i A).

Postępowanie z uwzględnieniem i zachowaniem hierarchii ważności podejmowanych działań: