2009 10 26;23;42 5

10 WENTYLACJA MECHANICZNA (MV)

Inwazyjne i nieinwazyjne wspomaganie wentylacji

Wspomaganie wentylacji _l i_

Inwazyjne (intubacja lub tracheostomia)

Nieinwazyjne

Całkowita

wentylacja

Częściowa

wentylacja

IFTV7CMV

T    ▼

Kontro-    Kontrolowana    lowana

objętością    ciśnieniem

SIMV F5V Dl PAP

T

Z dodatnim ciśnieniem (przez maskę twarzową lub nosową)

I '

CPAP

NIPPV

DIPAP

Z ujemnym ciśnieniem

„Żelazne płuca”

[51 Ustawianie parametrów respiratora

1. Fi0₂ dostosować do Pa0₂>3 kPa

2. Metoda wentylacji:

IPPM 5IMVj PSV

0

RR + Mu CA--

O ^iub

^tOJ

4.    PEEP: 5? 5 cm H₂0

5.    Czas wdechu do wydechu; i

l:E (1:2)    _ j

3. Całkowite wspomaganie wentylacji - ustawić częstość oddechów (RR: ~ 6-14/min) i jeden z podanych parametrów:

-    objętość oddechowa (M-p 6-d ml/kg lub -400-600 ml)

-    wentylacja minutowa (~6 l/min)

(trzeci jest funkcją dwóch pozostałych: Mv = RR x V_T)

Wskazania do wentylacji mechanicznej Chirurgiczne

•    Anestezja ogólna, okres pooperacyjny Depresja ośrodka oddechowego

•    Uraz głowy i wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego

•    Hiperkapnia; PaCCN >7-6 kPa

•    Przedawkowanie leków, np. opioidy. barbiturany

•    Stan padaczkowy, zapalenie mózgu, zapalenie opon mózgowo--rdzeniowych, guzy mózgu

Schorzenia płuc

« ARPS, zapalenie płuc, zaostrzenie astmy, COPD

•    Zachłyśnięcie, oparzenie dróg oddechowych Krążeniowe

•    Zatrzymanie akcji serca, obrzęk płuc, wstrząs Uraz

•    Uraz rdzenia powyżej C4. złamanie kręgów szyjnych Choroby nerwowo-mięśniowe

•    Zespół Guillaina-Barrego, myasthenia grawis, poliomyelitis Zaburzenia w budowie ściany klatki piersiowej

•    Kifoskolioza. niestabilność rusztowania klatki piersiowej Inne czynniki

•    Niedożywienie - osłabienie mięsni oddechowych

•    Wzdęcie brzucha/ ból - uniesienie przepony

m Przebieg krzywych ciśnienia i przepływu - oddech spontaniczny, wentylacja mechaniczna

Wentylacja obję-    Wentylacja ciśnie-

tościowozmienna    niowozmienna

(PEEP 5cm H₂0)    (PEEPScm H₂0)

Wdech/wydech    Wdech/wydech

6. Zakres alarmów

Czas (s)

Powikłania wentylacji mechanicznej

>    Ryzyko związane z intubacją lub tracheostomią (rozdz. 9,11)

•    Toksyczne działanie tlenu (rozdz. 6)

>    Obniżenie rzutu minutowego serca

>    Przewodnienie

•    Respiratorowe zapalenie płuc - mikroaspiracja

>    Wrzód stresowy

>    Uraz ciśnieniowy płuc (barotrauma)

- odma opłucnej, odma podskórna

•    Uraz objętościowy płuc

•    Dysplazja oskrzelowo-płucna

>    Awaria respiratora (rozłączenie układu)

SIMM - spontaniczny oddech w zaprogramowanym czasie zostaje zsynchronizowany z wdechem z respiratora. Drak własnej aktywności oddechowej powoduje wygenerowanie oddechu z respiratora

3IPAP = bilevd positive preesurę wentilation, CMV = controlled mechanicai ventilation, CPAP = continuous positiwe airways pressurc, ETT = endotracheal tubę,

IPPV = intermituent positwe pressure ventilation, NIPPV = nasal-intermittent positive pressure ventiiation, PEEP = poeitive end-expiratory pressure, P5V = pressure support wentilation, 5!MV = synchronized intermittent mandatcry wentilation, 5V = spcmtaneous wentilation

Chorzy w stanie ciężkim często wymagają zastosowania mechanicznej wentylacji płuc (ryc. a) w celu zapewnienia prawidłowej wymiany gazowej i zmniejszenia wysiłku oddechowego. Wentylacja mechaniczna (MV) wiąże się z koniecznością intubacji lub tracheosłomii. W zależności od stanu klinicznego stosuje się oddech kontrolowany lub wspomagany. Metody nieinwazyjne (NIV) wspomagają wentylację spontaniczną i pozwalają uniknąć intubacji (rozdz. 9).

WSKAZANIA DO WENTYLACJI MECHANICZNEJ

(MV) (ryc. b)

Głównym wskazaniem do MV są zabiegi chirurgiczne przeprowadzane w znieczuleniu ogólnym i niewydolność oddechowa.

28 CEęść 1. Ogólna

Wstrząs, niewydolność krążenia i niewydolność innych narządów wymagają także wdrożenia mechanicznej wentylacji pilic. U pacjentów w pogarszającym się stanie klinicznym pojawia się pytanie, w którym momencie zastosować mechaniczną wentylację? llipoksemia (P0₂ < 8 kPa przy Fi0₂> 0,4), hiperkapnia (PCO , > 7,5 kPa), kwasica oddechowa lub metaboliczna (pH < 7,2f oraz stan kliniczny (zaburzenia świadomości, wyczerpanie, osłabienie odruchu kaszlowego) determinują wskazania do MV. Często decydują trendy zmian parametrów gazometrycznych, a nie ich wartości bezwzględne. MV powinno się stosować u chorych, którzy mają potencjalne szanse przeżycia. W stanach terminalnych wspomaganie powinno być ograniczone do NIV. Wybór metody leczenia wymaga rozmowy i pacjentem i (lub) rodziną (rozdz. 17).