269 jpeg

;bn 978-*3-<)i- 14X14-0 •• b> WN PWN 2<I07

ROZDZIAŁ 7 Międzynarodowe przepływy czynników produkcji 253

DODATEK 2

Więcej o handlu międzyokresowym

W tym dodatku opisujemy dokładniej model handlu międzyokresowego {dwa okresy) opisany w rozdziale. Używamy tu tych samych pojęć' jak w rozdziale 5, przy analizie wymiany międzynarodowej różnych dóbr konsumpcyjnych w jednym punkcie w czasie. Teraz jednak model wymiany wyjaśnia międzynarodowy przepływ inwestycji i pożyczek oraz sposób ustalania się międzyokresowych ternts oftrade (a zatem realnej stopy procentowej).

Po pierwsze, rozpatrzmy gospodarkę Kraju, której międzyokresowa krzywa możliwości produkcyjnych jest pokazana na rysunku 7.D2.1. Przypomnijmy, że ilości obecnych i przyszłych dóbr konsumpcyjnych produkowanych w Kraju zależą od ilości dóbr konsumpcyjnych zainwestowanych w produkcję dóbr w przyszłości. Przesuwanie obecnie dostępnych zasobów od bieżącej konsumpcji do inwestycji powoduje, że produkcja obccnci konsumpcji (Q,.) spada, a produkcja przyszłej konsumpcji {£>,,) rośnie. Zwiększone inwestycje przesuwają zatem gospodarkę w górę i w lewo. wzdłuż międzyokresowej granicy możliwości produkcyjnych.

W tym rozdziale pokazaliśmy, że cena przyszłej konsumpcji, wyrażona w bicżącci konsumpcji, wynosi l/(l+z). gdzie r jest realną stopą procentową. Wartość całkowitej produkcji w gospodarce, w obu okresach, mierzona w bieżącej konsumpcji wynosi zatem

v=a⁺aw ⁺ '>-

Rysunek 7.1)2.1 pokazuje linie izowartości odpowiadające względnej cenie l/(l+r) dla różnych wartości V. Są to linie proste o nachyleniu równym -(l+r) {ponieważ przyszła konsumpcja jest mierzona na osi pionowej). Tak jak w standardowym modelu handlu, decyzje firm prowadzą do ukształtowania się struktury produkcji, kcóra maksymalizuje wartość produkcji przy cenach rynkowych, Q_r t O_r/(l • r). Równowaga produkcyjna kształtuje się zatem w punkcie Q. Gospodarka inwestuje pokazaną graficznie wielkość, pozostawiając Q_r dostępne dla bieżącej konsumpcji, i wytwarza £)_f przyszłej konsumpcji, kiedy zwrócą się inwestycje z pierwszego okresu.

l rzcba zauważyć, że w punkcie Q dodatkowa konsumpcja w przyszłości, która wynikałaby z zainwestowania dodatkowej jednostki obecnej konsumpcji, wynosi dokładnie (1 + r). Nieefektywne byłoby zatem zwiększanie inwestycji poza punkt Q. Gospodarka zyskałaby raczej pożyczając dodatkową konsumpcję bieżącą