choroby płuc

II. Choroby płuc.

1. Obrzęk płuc (Oedema pulmonum).

istota choroby. Jest to wysoce niebezpieczny zespół objawowy polegający na przesiękami! płynu osoczowego z przestrzeni naczyniowych do tkanki śródmiąższowej płuc i światła pęcherzyków. Stan ten, manifestujący się wyraźnymi objawami klinicznymi ze strony płuc pojawia się w przebiegu różnych chorób, ale najczęściej wymieniane są przyczyny pochodzenia sercowego.

Przyczyny i rozwój. Do obrzęku płuc dochodzi na tle różnych przyczyn w efekcie działania zróżnicowanych mechanizmów. Według częstości występowania stwierdza się:

1.    przyczyny kardiogenne - wzrost ciśnienia hydrostatycznego m.in. w naczyniach płucnych (na skutek osłabienia mięśnia sercowego i jego skurczu) powoduje przesiękanie płynu osoczowego,

2.    obstrukcja górnych dróg oddechowych - obniża hydrostatyczne ciśnienie śródmiąższowe,

3.    hypoproteinemia (choroby wątroby, jelit, nerek) - obniża ciśnienie onkotyczne w naczyniach,

4.    zapalenia płuc, toksyny, alergia, urazy - zwiększają przepuszczalność naczyń,

5.    nowotwory płuc pierwotne i wtórne - upośledzają drenaż limfatyczny,

6.    obrzęk mózgu, zator płucny, anestezja - wywołują obrzęk w/g mało znanych mechanizmów.

W rozwoju obrzęku płuc można wyróżnić 4 fazy. W pierwszej płyn przesączynowy zaczyna gromadzić się poza naczyniami, w warstwie interstitium, dookoła toskrzełików i małych naczyń. W tymi . czasie wymiana gazowa w pęcherzykach^ nie jest upośledzona. W drugiej fazie postępuje nacieczenie interstitium kierując się w stronę cieńszej tkanki łącznej międzypłacikowej. Rozpoczyna się upośledzenie wymiany pęcherzykowej. W fazie trzeciej płyn przesączynowy przechodzi do światła pęcherzyków i notuje się poważne obniżenie wymiany gazowej, a zatem i zdolności oddechowej. I w fazie czwartej płyn wypełnia całkowicie światło pęcherzyków. Występuje wtedy ciężkie niedotlenienie, a niewydolność oddechowa jest maksymalna.

Objawy kliniczne. Pojawiają się nagle lub rozwijają się w ciągu tygodni, miesięcy.

Postać nagła, ostra:

-    postępująca apatia do niemożności utrzymania postawy stojącej, postawa leżąca ulgowa,

-    narastające zasinienie błon śluzowych, wzrost liczby tętna i oddechów, duszność wydechowa,

-    obszary stłumień w dolnych partiach płuc, obecność trzeszczeń a potem rzężeń; wypływ pienisty.

Postać przewlekła, z reguły w efekcie niewydolności serca:

-    postępująca nietolerancja na wysiłek fizyczny, przyjmowanie postaw ułatwiających oddychanie,

-    postępujące zasinienie błon śluzowych, wzrost liczby oddechów,

-    w 1 fazie obrzęku - połipnoe powysiłkowe, zaostrzenie prawidłowych szmerów oddechowych,

-    w 2*fazie - ppłipnoe spoczynkowe, zaostrzenie szmerów, pojawiają się trzeszczenia,

-    w 3 fazie - połipnoe ewoluuje w kierunku tachypnoe i duszności wydechowej, objawem stałym jest niedotlenienie i sinica. Pojawia się kaszel i rzężenia wilgotne: drobno-, średnio-, grubobańkowe,

-    w 4 fazie - objawy niedotlenienia, kaszel krótki, dchy, stała obecność trzeszczeń i rzężeń,^f

Rozpoznanie. Musi być szybkie w sytuacjach ostrych.

-    wywiad: aktualne i przebyte choroby, wyniki wcześniejszych badań,

-    badanie kliniczne - objawy są wyraźne i specyficzne, b. ważny stan układu krążenia,    *

-    gdy czas pozwala - RTG serca i płuc.

* +

Leczenie. Leczenie szybkię:    lub

-    tlen, środki uspokajające, diuretyki

-    kortykoidy, leki rozszerzające oskrzela,

-    leczenie schorzenia podstawowego.

Leczenie długoterminowe:

-    higiena życia: spokój, niewielki ruch, dieta,

-    farmakologia: diuretyki, leki rozszerzające naczynia, glikozydy nasercowe.