Obraz

Dorol«i (.rlliHT

S m o k

Byl sobie raz wielki smok, gruby jak dziesięć beczek, zwany Bcksą-halą. Beksa-l-ala plakat i beczał o byle co od rana do wieczora.

I wtedy, kiedy nie chciał myć zębów, i gdy nie smakowała mu kasza na mleku.

A kiedy smocza mama kładła go spać, lo dopiero zaczynał się koncert!

Mamo! ,|a chcę siusiu!

Mamo! Ja chcę oglądać telewizję!

Od tego ryku Beksy-Lali mieszkańcom pobliskiego zamku puchły uszy. Puchły i puchły, i robiły sit,' coraz większe i dłuższe, tak że wkrótce mogli nimi zamiatać i froterować podłogę luli wachlować się podczas upałów.

A smok płakał i płakał. Nic pomagało podrzucanie mu tłustych owieczek, l)o Beksa-Lala owieczek się bal i zaraz zaczynał się mazać.

Nie pomagały błagania króla i rycerzy ani prezenty w złotych papierkach, przesyłane przez królewnę.

Aż pewnego dnia na progu jaskini, w której mieszkał z manu| Beksa-Lala, stanęła mała rudowłosa dziewczynka z okropnie złą miną. /marszczyła nos, tupnęła nogą i wrzasnęła: Cicho bądź! Jesteś rozpuszczony i tyle! Jak się nie uspokoisz, to... to... zobaczysz!