WM010

Przy jednakowych znakach M_a i z otrzymuje się dodatnią wartość naprężenia normalnego a, przy różnych znakach M_a i z — wartość ujemną. A więc przy dodatnich momentach zginających M_a włókna belki poziomej położone poniżej powierzchni obojętnej są rozciągane, położone zaś nad tą powierzchnią — ściskane.

Oznaczając odległość od osi obojętnej skrajnych włókien dolnych przez z_lf skrajnych włókien górnych zaś przez z₂ otrzymujemy — dla przekroju niesymetrycznego względem osi obojętnej — wartości ekstremalne naprężeń normalnych w rozpatrywanym przekroju (rys. 9-7a)

	Maz, Maz2
<Td =	■> * II 1
Przy Ma> 0 będzie	°max ~ ^ad i ^a„ln = Og •
Przy Ma < 0 otrzymamy	Gmax ^== &g i ^min ^=

We wzorze [9-9] zarówno wartości z_ti z₂, jak też wartości J_y zależą wyłącznie od kształtu i wymiarów przekroju poprzecznego. Wprowadzamy zatem dla przekroju o określonym kształcie nową cechę geometryczną, a mianowicie

W,

yl

Jy

——    oraz

Wobec tego wzory [9-9] przybiorą postać

[9-10]

M_a    M_a

W,

<Jg= ~

y2

Wielkości W_yl i W_y2 nazywają się wskaźnikami przekroju na zginanie względem osi obojętnej y, przy czym wskaźnik W_yl odpowiada skrajnym włóknom dolnym, a wskaźnik W_y2 — skrajnym włóknom górnym.

Ażeby belka mogła służyć swemu przeznaczeniu w konstrukcji w sposób zapewniający bezpieczeństwo, wymiary jej przekrojów poprzecznych muszą być tak dobrane, aby największe naprężenia normalne o_max nie przekraczały pewnej wartości K i wówczas musi być spełniony warunek

kima* < K.    [9-11]

Przy obliczaniu konstrukcji metodą naprężeń dopuszczalnych tą wartością K będzie naprężenie dopuszczalne na zginanie k_B, w przypadku zaś metody stanów granicznych wartością K będzie wytrzymałość obliczeniowa i?*⁵.

W belce pryzmatycznej największe naprężenie normalne powstaje w przekroju, w którym występuje największy moment zginający. Przy obliczaniu M_amax należy uwzględniać rodzaje i układy obciążeń oraz współczynniki i wartości obciążeń charakterystycznych według przepisów obowiązujących dla danego typu konstrukcji.