2012 12 18 21 06

gji. 116. Krajobraz finki

2. TYPY I FORMY W ARCHITEKTURZE KRAJOBRAZU

Krajobrazy można podzielić na trzy główne typy: pierwotny, naturalny i kulturowy (albo antropogeniczny). Dwa pierwsze są wyrazem środowiska przyrodniczego, ostatni zaś jest wynikiem działalności człowieka, zatem wyrazem środowiska geograficznego.

2.1. KRAJOBRAZ PIERWOTNY

Krajobraz pierwotny jest wynikiem działalności czynników wyłącznie przyrodniczych, bez ingerencji człowieka. Długotrwałość wspóistnie-nia jego elementów i wzajemne ich oddziaływanie doprowadziły do wytworzenia się biocenozy, dającej w efekcie naturalną trwałość i harmonijność środowiska przyrodniczego. Odpowiednio do przewagi jednego lub kilku charakterystycznych elementów naturalnych, występujących na pewnym obszarze, mamy do czynienia z różnymi formami krajobrazu pierwotnego.

W zależności od ukształtowania powierzchni może to być krajobraz płaski, sfalowany, pagórkowaty lub górski, w ich ramach zaś — ze względu na nawodnienie ^ może on być pustynny, bagienny, rzeczny, pojezierny lub nadmorski.

Ze względu na rodzaj pokrycia może to być krajobraz stepowy, zadrzewiony lub leśny wraz z całą gamą odmian zależnych od typu siedliska, roślinności, klimatu itp.

Z uwagi na fakt, iż formy te rzadko występują samodzielnie, dopiero zestawienie tych dwóch zespołów form daje charakterystyczne krajobrazy o formach złożonych. Może to być np.: krajobraz równinno-stepowy, górsko-leśny, sfalowany pojezierno-stepowy.