212 2

mnożąc licznik i mianownik prawej strony przez Toraz podstawiając

v = 1,56 • t

otrzymano po uporządkowamiu:

(13.48)

gdzie:

T — okres kołysań statku, i — okres fali, v_a — prędkość statku,

d — współczynnik rezonansu (0,7, 1 lub 1,3),

P — kąt kursowy fali.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że ten wzór może w pewnych przypadkach nic dać rozwiązania. Sytuacja taka zaistnieje, gdy prawa strona wyrażenia (13.48) będzie większa od 1 lub mniejsza od — 1. Należy to rozumieć w ten sposób, że przy podanej prędkości v_B statek na każdym kursie będzie w strefie rezonansu.

Po prostym przekształceniu wzoru (13.48) można obliczyć bezpieczną prędkość poza strefą rezonansu, przy zadanym kącie kursowym fali:

(13.49)

13.6. Przyspieszenia wywołane falowaniem

Ruchy statku wywołane falowaniem powodują powstanie dodatkowych przyspieszeń. Wielkość ich zależy od wielkości sił wymuszających (parametrów fali), rozmiarów statku, jego prędkości i kursu w stosunku do fali oraz usytuowania rozpatrywanego punktu na statku (współrzędne X. Yi Z).

Maksymalne parametry fali, które statek może napotkać, określane są przy zastosowaniu rachunku prawdopodobieństwa. Do obliczeń przyjmuje się wielkość fali, której prawdopodobieństwo pojawienia się wynosi jeden raz na 20 lat ciągłej eksploatacji statku [4,5]. Stąd falę tę nazywa się dwudziestoletnią a przyspieszenia dla niej określone nazywa się przyspieszeniami projektowymi. Sposób określania przyspieszeń projektowych podawany jest w przepisach instytucji klasyfikacyjnych w postaci prostych wzorów. Przyspieszenia projektowe mają zastosowanie nic tylko przy projektowaniu statku, lecz również przy

212