3tom046

2. WYTWARZANIE ENERGII ELEKTRYCZNEJ 94

Rys. 110. Uproszczony schemat układu cieplnego bloku kondensacyjnego o mocy 200 MW i parametry czynnika w wybranych punktach

/ — kocioł parowy. 2 — turbina parowa (WP wysokoprężna, SP — średnioprężna, NP — niskoprężna), 3 podgrzewacze regeneracyjne wysokociśnieniowe, 4 odgazowywacz ze zbiornikiem wody zasilającej,

5 — podgrzewacze regeneracyjne niskociśnieniowe, 6 — skraplacze, 7 - pompa skroplin, 8 — pompa wody zasilającej, 9 — pompa skroplin z podgrzewaczy

Sprawność chwilowa brutto rzeczywistego układu cieplnego bloku kondensacyjnego jest wyrażona wzorem

(2.41)

gdzie poszczególne sprawności chwilowe dotyczą: r\_k — kotła; r/_r — rurociągów parowych; tu — wewnętrznej turbiny; tj„ — mechanicznej turbozespołu; r\₀ — generatora.

Sprawność chwilowa netto uwzględnia ponadto zużycie mocy na potrzeby własne

>lhn = tlhtlc    (2.42)

przy czym f/_t — współczynnik zużycia mocy na potrzeby własne

tl. = ^~=l~E    (2.43)

gdzie: P„. — zużycie mocy na potrzeby własne bloku przy obciążeniu chwilowym P;

_g — jednostkowe zużycie mocy na potrzeby własne

W tablicy 2.7 przedstawiono wartości powyższych sprawności osiągane w obecnie pracujących elektrowniach krajowych przy obciążeniu znamionowym.

Tablica 2.7. Sprawności składowe i ogólna bloków kondensacyjnych przy obciążeniu znamionowym

Sprawność	Oznaczenie	Wartości osiągane
Teoretyczna obiegu Kotła	'fu.	0,43 -r 0.48 0,88-i-0,92
Rurociągów	n,	0.984-0.99
Wewnętrzna turbiny	n,	0,86—0,88
Mechaniczna turbozespołu	^fL	0,984-0,99
Generatora	n<;	0,984-0,99
Bloku brutto	n*	0,35+0,38
Współczynnik zużycia mocy na potrzeby własne	n*	0,93+0,95
Bloku netto	'/n.	0,334-0.36

2.2.2. Charakterystyka wyposażenia i kompozycja elektrowni klasycznych

Proces technologiczny klasycznych elektrowni parowych wymaga zarówno dostarczania z zewnątrz trzech podstawowych surowców: paliwa, powietrza i wody, jak i odprowadzenia — oprócz energii elektrycznej — gazów spalinowych, stałych odpadów produkcyjnych, wody podgrzanej i ścieków. Prawidłowe funkcjonowanie elektrowni jest uwarunkowane stworzeniem wielu wzajemnie powiązanych układów technologicznych, z których najważniejsze to:

—    układ nawęglania i paliw ciekłych (rozładunek, składowanie, transport wewnętrzny);

—    układ paliwo-powietrzc-spaliny;

—    układ cieplny (realizacja głównego obiegu termodynamicznego);

—    układ odprowadzenia odpadów stałych;

—    układ chłodzący (odprowadzenie ciepła skraplania pary i chłodzenie innych urządzeń);

—    układ elektryczny;

—    układ przygotowania wody.

Na rysunku 2.11 przedstawiono uproszczone schematy sześciu pierwszych układów (bez układu przygotowania wody) dla jednego bloku energetycznego. Zwykle część układów technologicznych umożliwia pracę wszystkich bloków w elektrowni (nawęglanie, Przygotowanie wody, odżużlanie i odpopielanie, częściowo układ elektryczny). Na rysunkach 2.12 i 2.13 przedstawiono przykłady układów nawęglania i paliwa pomocniczego, wspólnych dla wszystkich bloków elektrowni. Pozostałe ważniejsze układy omówiono w dalszych punktach rozdziału.

Składowiska węgla w elektrowniach krajowych mają pojemność zapewniającą pracę przy znamionowym obciążeniu co najmniej przez okres 4 -+10 tygodni—przy transporcie węgla trakcją PKP, 1 tydzień — przy transporcie koleją własną, 3 dni — przy bezpośrednim transporcie taśmociągami. Ponadto pojemność zasobników węgla przy każdym z kotłów powinna stanowić rezerwę węgla na 6+-8 godzin pracy bloku przy znamionowym obciążeniu. Układ paliwa pomocniczego (rys. 2.13) jest wykorzystywany