CCF20090530018

(*1* M*

318

VII LASKA UOZA

ten udział Jw zasługach męki| następuje przy usprawic<q wicniu grzesznika dopiero wówczas, kiedy na skutek tej świętszej męki Duch Święty wlewa miłość Bożą w sei [por. Rz 5, 5] tych, którzy otrzymują usprawiedliwię! i ona w nich pozostaje |kan. UJ. Dlatego leż w chwili uspii wicdliwicnia człowiek otrzymuje razem z odpuszczeni! grzechów przez Jezusa Chrystusa, w którego bywa wsj piony, te wszystkie dary wlane, tj. wiarę, nadzieję i miłość.

ism Wiara bowiem sama, bez nadziei i miłości, ani nas nic czy w sposób doskonały z Chrystusem, ani też nie czyni w żywymi członkami Jego Ciała. Z tej racji całkiem słuszni mówimy, że „wiara bez uczynków martwa jest” |Jkb 2, 20| i bezowocna [kan. 19), „bo w Chrystusie Jezusie ani obrzca nic nic nic znaczy, ani jego brak, ale tylko wiara działają! przez miłość {Gal 5. 6; 6, 15). Z prośbą o laką wiarę, zgotl* nie z Tradycją Apostolską, katechumeni zwiacają się do K< ścioła przed przyjęciem sakramentu chr/tu, kiedy prosż||

0    „wiarę dającą żywot wieczny” |por. Rytuał, Obrzęt chrztu|. którego bez nadziei i miłości wiara udzielić nl może. Dlatego też natychmittst słyszą słowa Chrystusa: „J< śli chcesz wejść do żywota, zachowaj przykazania” [ibid. por. Mt 19, 17; kan. 18-20). A potem, przyjąwszy pra\ dziwę .usprawiedliwienie chrześcijańskie, otrzymują polec< nic zachować je jakby „najpiękniejszą szatę” jl.k 15, 22) z*i miast tej, którą Adam utracił dla siebie i dla nas przez sw«| nieposłuszeństwo. Jezus Chrystus bowiem nam ją darował, abyśmy — odrodzeni — zachowali ją białą i nieskalaną, by ją zanieść przed trybunał Pana naszego Jezusa Chrystut

1    otrzymać życic wieczne [Por. Rytuał, Obizędy chrztu).

67 Rozdział VIII. Jak to rozumieć, że grzesznik jest uspru* wiedliwiony dzięki wierze i l>cz własnej zasługi. — Kiedy św. Paweł mówi, że człowiek jest usprawiedliwiony „przez wiarę** [kan. 9| i „bez żadnej zasługi” [Rz 3, 22 i 24J, to należy •te słowa rozumieć tak, jak je stale i zgodnie Kościół katoli cki przyjmował i wyjaśniał. Dlatego mówi się, że jesteśmy . • usprawiedliwieni przez wiarę, ponieważ „wiara jest począł

|i ni naszego zbawienia" [Fulgcncjusz z Ruspy, Dc fule ad mmi, Prol. 1 — PL 65, 671), fundamentem i korzeniem < • llicgo usprawiedliwienia; „bez niej niemożliwy jest rzc-•i podobać się Bogu" (Hbr 11,6) ani osiągnąć dziedzictwo synów. Natomiast mówi się, że bez własnej zasługi je-i my usprawiedliwieni, l>o nic z lego, co poprzedza uspra-ill«,vłckiic, czy to.wiara, czy uczynki, nic wysługuje samej !»• ki usprawiedliwienia: „Jeśli bowiem lo jest łaska, to już III* icst wynikiem uczynków, bo inaczej [jak mówi ten sam \\»> (olj laska nie byłaby już laską” [Rz 11, 6).

68

m

iw

1534

Ko/dziat IX. Przeciwko próżnej ufności heretyków. —'

l Imduż więc trzeba wierzyć, że tylko z laski miłosierdzia lU/cgo ze względu na Chrystusa grzechy są lub były kiedykolwiek odpuszczane, jednak nic można mówić, że ten doz-i».«i * lub doznał odpuszczenia grzechów, kto chełpi się swoją tiinuscią i pewnością o odpuszczeniu swoich grzechów i na l,m poprzestaje; jakkolwiek taka próżna i obca wszelkiej pobożności nauka może występować u heretyków i schizma-ivkow, owszem w naszych czasach bywa głoszona z wielką zawziętością przeciw Kościołowi katolickiemu [kan. 12|.

I,ecz i tego nie należy także mówić, iż ci, którzy prawdziwie są usprawiedliwieni, winni bez żadnej wątpliwości siebie •amych zapewniać, że są usprawiedliwieni. Następnie [nie należy mówić], że tylko ten doznaje odpuszczenia grzechów i usprawiedliwienia, kto posiada niezachwianą wiarę w to, że doznał odpuszczenia (grzechów) i usprawiedliwienia, oraz że ledynic dzięki lej wierze dokonuje się odpuszczenie grzc-rliów i usprawiedliwienie [kan. 14], jak gdyby ten, kto takiej wiary nie posiada, dawał dowód wątpliwości co do obietnic Hożych czy skuteczności męki i zmartwychwstania Chrystusa, lak samo bowiem jak nikt ż wiernych nie powinien wątpić

0    miłosierdziu Boga ani o zasłudze Chrystusa, ani o mocy

1    skuteczności sakramentów, tak każdy, kto spogląda na siebie, na swą własną słabość i brak usposobienia, może się lękać i drżeć o swą łaskę [kan. 13), gdyż nikt nic może wiedzieć / pewnością nieomylnej wiary, że już otrzymał laskę Bożą.