Eklezjastes11

302 lin

Żadnej tam nie masz, ani jej dosiągniesz W otchłaniach, kędy pospieszając ciągniesz.

Więc w drugą stronę myśli obróciłem 7io I to pod słońcem nie mniej u ważyłem,

Że ani lotni biegu są panami,

Ni mężni wojny, choć władną siłami,

I mądrzy w chlebie, w bogactwach uczeni,

A zmyślni w łasce, często zawiedzeni;

715    Lecz czas z przypadkiem rozdawcą wszystkiego.

Sam nawet człowiek nie wie końca swego.

Jako więc ryby cichymi wędami ^Łowią i ptaki zdradliwie sidłami,

Tak na człowieka zły czas oraz spadnie,

720 Kiedy sam nie zwie, ni godziny zgadnie.

I tę też mądrość pod słońcem widziałem,

1 za największą prawie poczytałem:

Było miasteczko, w którym mało było Ludzi, co by go w potrzebie broniło.

725 Przyszedł król pod nie z wielkimi wojskami A opasał je dokoła wałami.

Ścisnął szańcami zewsząd otoczone Tak, że się stało cale oblężone.

I znalazł się mąż mądry, a ubogi 730 W mieście, co się nic nie lękając trwogi,

"y\a 6t--jCVV ?K.\,oL t.

Podjął się samym rozumem bronienia I wnet uwolnił miasto z oblężenia;

A za tę cnotę nie było żadnego,

Co by był wzgląd miał na ubóstwo jego.

735 I mówiłem ja: „Wszak większa mądrości Jest doskonałość niżeli mężności;

A czemuż tedy mądrością wzgardzono,

A ubogiemu ucha nie skłoniono?”

W ciszy się pasie słuch słowy mądrymi,

740 Więcej niż pański krzyk między głupimi.

Lepsza jest mądrość nad wszystkie oręże,

Co go wojenni zażywają męże,

A kto by grzechu ważył się jednego,

Ten siła oraz utrącą dobrego.

ROZDZIAŁ X

Muscae morientes perdunt suavitatem unguenti. Pretiosior est, etc.

745    I muchy biedne, kiedy pozdychają.

Żadnej wonności zapachu nie znają.

[

„ Itu tiw    0 ^

$ 0

Droższe nad mądrość i chwały słynące Pomierne głupstwo czasowi służące.

Mądrego serce w prawej ręce jego,

750 A w lewej ręce jest serce głupiego.

Ale i w drodze, kiedy głupi chodzi,

Mniema, że on sam drugich za nos wodzi.

Gdy na cię wstąpi duch panującego,

Przecię dlatego nie trać miejsca swego,

755 Albowiem temu leczenie poradzi

I wielkich grzechów mnóstwo oraz zgładzi.

Jest złość pod słońcem, co rzkomo zbłądzeniem Zowie się, jakby to niepostrzeżeniem,

A od oblicza więc panów pochodzi;

760 To jest, że głupi na wysokie wchodzi Często godności, a zaś zasłużeni I możni ludzie — nisko posadzeni.

Widziałem sługi na koniach siedzące,

' A państwo pieszo jak sługi chodzące.

765 Kto dołki kopie, może wierzyć snadnie,

Że sam w nie naprzód, kiedy nie zwie, wpadnie.

Kto płoty psuje i w niwecz roztrząsa,

Tego wąż często albo żmija kąsa.

Ikto kamienic rad przenosi z ziemi,

770 Ten się na koniec upracuje niemi.

Kto zaś drwa rąbie albo je rad kraje,

Często się zatnie i rany dostaje.

Żelazo, jeśli raz jest przytępione,

Z niemałą pracą bywa naostrzone;

775 A kiedy dowcip z umysłem się zgodzi. Wynika mądrość i za nim przychodzi.

Jak więc wąż z cicha kąsa, a złośliwie,

Tak ten, co sławę rad szczypie zdradliwie,

Nie ma od niego nic a nic różności,

780 Bo i ten kąsa, i tamten w cichości.

Ust mądrych słowa wdzięczność z siebie dają, A głupie wargi mówcę potępiają;

Z początku głupstwo wydaje się słowy, •

A błąd niezmierny koniec jego mowy. ^:

785 Głupi aż nazbyt narabia słowami

I mnoży głupstwo swymi rozmowami. Człowiek nic nie wie, co li przed nim było,

A mniej, co po nim będzie się toczyło.

Głupi swą pracą daremną struchleją,

790 Którzy do miasta chodzić nie umieją.

Biada tej ziemi, biada lej koronie,