IMG"

Gdy braknie żywności, każdy kawałek tłuszczu czy sadła przeznacza się do zjedzenia. Coś, co posiada wysoką wartość kaloryczną, spalamy jedynie wtedy, gdy jedzenia jest w bród.

Ogień roznieca się po prostu zapałką. Gdy pada deszcz i wieje wiatr, zapala się go zapałkami sztormowymi. Płoną one od dziesięciu do piętnastu sekund i nie gasną nawet na najsilniejszym wietrze. Można je kupić w każdym lepszym sklepie sportowym. Zapałki sztormowe są trochę grubsze i dłuższe od normalnych. Dwie trzecie drewienka powleczone jest warstwą fosforu.

Prowizoryczny piec z blaszanej puszki.

Knot spala olej lub tłuszcz zwierzęcy

Żaden prawdziwy traper nie zadowoli się trzymaniem zapałek w zwykłym pudełku. Bardzo często miewa przemoczone kieszenie, a dobrze wie, jak ważną rolę odgrywają w razie naglącej potrzeby suche zapałki. Co prawda można wilgotne, a więc tylko powierzchownie mokre zapałki uzdatnić, gdy przed zapaleniem przeciągnie się nimi kilkakrotnie po włosach, a także wytrze o wdosy potarkę, lepiej jednak nosić je w niełamliwym pojemniku z metalu lub plastyku. Powinien on mieć wodoszczelną nakrętkę. Pojemnik winien być za uszko przymocowany łańcuszkiem do strzelby, żeby się nic zapodział. Z zewnątrz zakrętka musi być szorstko granulowana, żeby nie ześlizgiwały się po niej mokre bądź też zdrętwiałe palce. Musi istnieć możność odkręcenia nakrętki nawet w^! grubych rękawicach. Pod dnem pojemnika też znajduje się potarka z gwintowaną nakrętką. Wiele pojemników ma dodatkowo wmontowany w' pokrywkę kompas. Mają także uszka, żeby je przywiązać sznurkiem do pasa. Sam pojemnik wkłada się do kieszeni. Tam w żadnych okolicznościach nie może się zawieruszyć.

Mieści się w nim około trzydziestu zapałek, zaś drugie tyle nosić należy przy sobie w innym futerale. Gdy się planuje dłuższą wycieczkę, należy dodatkowo zapakować do plecaka trzeci albo i czwarty pojemnik, bo przecież nic przysporzą ciężaru.

Widu doświadczonych traperów nie wyrusza w- drogę bez kilku woskowi ych świec. Pomijając sprawę oświetlenia, odgrywają one także i inną rolę. W rozpuszczonym wosku zatapia się zapałki. Leżą w^r nim zabezpieczone i i/i d połamaniem i całkowicie suche. Gałąź, wiór drzewny albo kawałek Imry skropiony woskiem pali się równie łatwo i szybko jak huba. Kiedy

•    -.tos drewna wstawi się ogarek świecy, trudno o lepszy zapłon.

('.zęsto ludzie pytają, dlaczego nie używa się zapalniczki. Dlatego, że

•    \ maga paliwa, kamienia do zapalniczki i pewnej pielęgnacji. Jest wytwo-i. m techniki, przy częstym użyciu i nieodpowiednim obchodzeniu się z nią może czasem zaw ieść, w przeciwieństwie do solidnie opakowanych zapałek. '. i łonie natury obowiązuje zasada wysnuta z wielu doświadczeń, że i -,/ystko, co się składa na ekwipunek, musi być możliwie najprostsze i najmocniejsze.

W każdym technicznym sprzęcie tkwi ukryty błąd. Im więcej ma części, mi bardziej jest precyzyjny i finezyjny, tym częściej może się w nim coś zepsuć.

żaden wędrowiec nie powinien wyruszać w drogę bez źródła ognia. Nie należy wsiadać na konia, do samolotu transportowego czy też do sań z psim .iprzęgiem bez zapałek w' kieszeni.