Kotwica0063

r

126

5. Łączniki, złącza i połączenia

Najlepszym rozwiązaniem złącza na wrąb podwójny jest przyjęcie wrębu przedniego po dwusiecznej kąta między prętami poziomym a ukośnym, a powierzchni docisku wrębu tylnego nachylonej pod kątem prostym do elementu ukośnego. Głębokości wrębów powinny spełniać warunek h\ & 0,8/?2; można wtedy przyjąć, że N\ « Afe.

W przypadku gdy powierzchnie docisku są do siebie równoległe, siła N dzieli się na N\ i Ni, proporcjonalnie do powierzchni docisku.

Zakładając wymiary i płaszczyzny docisku obu wrębów jak na rysunku 5.52a, można obliczyć naprężenia ściskające w pierwszym i drugim wrębie ze wzorów:

„    0,5//,

„    0,5//,

&2/i — —7*    ^ Jc,a,d

(5.78)

(5.79)

gdzie:

A1, Ai — pola powierzchni docisku pierwszego i drugiego wrębu, mm², fc,aM' fc,pj — wytrzymałość obliczeniowa drewna na docisk pod kątem a i /3 do włókien, N/mm².

W drugim przypadku (rys. 5.52b) naprężenia oblicza się ze wzorów:

< fc,P,d

Rysunek 5.53. Wręby złożone: a) z nakładką górną łączony z belką na pierścienie, b) z nakładkami bocznymi łączonymi z zastrzałem i belką na pierścienie oraz zastrzałem bez wrębu; I - pic?rścień, 2 - nakładka, 3 - śruby ściągające; F,H- sity' działające na elementy, l\ - długość płaszczyzny ścinania

\yy

• 1

Naprężenia ścinające należy sprawdzać w dwóch płaszczyznach: — w płaszczyźnie ścinania na głębokości /i, ze wzoru

Rysunek 5.54. Połączenie symetryczne na wrąb 7. przystawkami wg [6]:

7 - słup, 2 - zastrzał, 3 - przystawki, 4 - klamra spinająca, 5 - śruba ściągająca; P - siła w zastrzale    3

i

ii >«i^: r,

mu

Fcosa ^_or ^Td ~ TT, TTT ^ 0>8fyj

b{h+h)

— w płaszczyźnie ścinania na głębokości hi ze wzoru

Fcosa

(5.82)

Śruby w połączeniach na wręby czołowe. Każde połączenie na wręby czołowe powinno być zaopatrzone w co najmniej jedną śrubę umieszczoną prostopadle do dłuższej powierzchni zetknięcia elementów łączonych (rys. 5.55). Średnica

śruby zależy od wymiarów łączonych elementów i nie powinna być mniejsza niż 12 mm.

' 1 ;i

¹¹ '

H,

IrH

r_d =

bh

ś 1,15 f_v4

(5.83)

Wrąb czołowy złożony stosuje się, gdy zachodzi konieczność zwiększenia po- j wierzchni docisku lub ścinania (rys. 5.53). Najczęściej wrąb taki wzmacnia węzłyj podporowe kratownicy, co ma na celu przeniesienie siły poziomej H w złączu: przez pierścienie łączące nakładki z elementem poziomym (rys. 5.53a i b).

Wręby czołowe złożone (wzmocnione nakładkami) stosuje się również w łączeniach słupa z zastrzałami (rys. 5.54). Rozwiązanie to jest przydatne, gdy jest wymagana duża powierzchnia docisku, a wykonanie głębokiego zaciosu nie j©?2 możliwe z uwagi na osłabienie słupa.

nek 5.55. Wrąb czołowy po uszkodzeniu: i uszkodzona płaszczyzna ścinania, 2 - zniszczone taozenie podkładki i belki poziomej, 3 - wygięta 1 ściągająca; Fi, Fi, S- siły w elementach

KM 1 Ml