larsen0200

200 I Podstawy farmakologiczne i fizjologiczne

-    tachykardia i zaburzenia rytmu serca,

-    zmniejszenie oporu naczyń obwodowych i spadek ciśnienia tętniczego,

-    zwiększenie zapotrzebowania mięśnia sercowego na tlen.

4    Naparstnica

Preparaty naparstnicy są niezwykle rzadko podawane w czasie znieczulenia ogólnego i dlatego nie zostaną szczegółowo omówione.

U pacjentów przewlekle stosujących te leki należy zawsze pamiętać o możliwości przedawkowania naparstnicy.

Najważniejsze objawy przedawkowania naparstnicy to:

-    częstoskurcz przedsionkowy, migotanie i trzepotanie przedsionków,

-    blok przedsionkowo-komorowy II stopnia,

-    częstoskurcz węzłowy,

-    pobudzenia dodatkowe pochodzenia komorowego,

-    częstoskurcz komorowy i migotanie komór.

W czasie zabiegu operacyjnego muszą być brane pod uwagę czynniki usposabiające do zatrucia naparstnicą:

-    hipokaliemia, hiperkalcemia, hipermagnezemia,

-    kwasica,

-    hipoksemia,

-    niewydolność nerek.

5    Inhibitory fosfodiesterazy

Związki te hamują aktywność fosfodiesterazy typu III (PDE III). Skutkiem ich działania jest przede wszystkim zwiększenie zawartości cAMP w komórkach mięśnia sercowego. Dzięki temu nasila się napływ wapnia przez wolne kanały jonowe i zwiększa się zawartość wapnia w ziamistościach siateczki sarkoplazmatycznej. Wapń aktywuje białko kurczliwe i zwiększa kurczliwość mięśnia sercowego. Ze względu na dodatnie działanie ino-tropowe i rozszerzające naczynia żylne i tętnicze -inhibitory fosfodiesterazy są określane także jako „inodylatatory”. Podstawowym wskazaniem do ich stosowania jest niewydolność serca, a zwłaszcza w chirurgii serca - zespół małego rzutu serca oporny na leczenie (zob. rozdz. 46).

Wyróżnia się dwie grupy inhibitorów fosfodiesterazy: pochodne bipirydyny, np. amrinon i mil-rinon, oraz pochodne imidazolowe, np. enoksy-mon i piroksymon.

5.1 Amrinon

Amrinon proporcjonalnie do podawanej dawki zwiększa kurczliwość mięśnia sercowego i rozszerza tętnice obwodowe i żyły. W niewydolności serca III i IV stopnia wywiera sprawdzone działania:

-    zwiększenie pojemności minutowej serca i obniżenie ciśnienia zaklinowania w kapilarach płucnych,

-    zmniejszenie ciśnienia w prawym przedsionku serca, zmniejszenie oporu naczyniowego w krążeniu płucnym i systemowym,

-    zmniejszenie lub bez wpływu na średnie ciśnienie tętnicze,

-    przyspieszenie lub bez wpływu na częstość akcji serca.

W badaniach eksperymentalnych na zwierzętach amrinon zwiększał przepływ krwi przez nerki, wątrobę i w obszarze drzewnym, a zmniejszał ukrwie-nie mózgu, mięśni szkieletowych i jelit.

Amrinon podawany jednocześnie z aminami ka-techolowymi nasila ich działanie oraz powoduje zmniejszenie zapotrzebowania na aminy. Połączenie amrinonu z lekiem rozszerzającym naczynia może wywierać korzystne działanie hemodynamiczne u chorych z niewydolnością serca.

Okres półtrwania dla amrinonu wynosi u osób zdrowych około 2,6 godz., a u chorych z ciężką niewydolnością serca 5-8 godz. Lek jest wydalany głównie przez nerki.

Praktyczne zasady stosowania amrinonu:

►    Początkową dawkę amrinonu, zwykle ok. 0,75--1,5 mg/kg (zakres 0,5-3,5 mg/kg) podaje się we wstrzyknięciu i.v. przez 3-5 min; po 15--30 min kolejne wstrzyknięcie w bolusie, przeciętnie 0,75 mg/kg, a następnie w ciągłym wlewie w dawce 5-10 pg/kg/min, we wstrząsie kar-diogennym opornym na leczenie dawkę zwiększa się do 20 |ig/kg/min.

►    Nie należy przekraczać maksymalnej dawki 18 mg/kg/24 godz.

►    W czasie podawania amrinonu może wystąpić tak duży spadek ciśnienia napełniania lewej komory serca, że konieczne będzie zmniejszenie dawki leku.