larsen1047

37. Położnictwo 1047

Benzodiazepiny, fenytoina. Inne leki przeciw-drgawkowe, takie jak benzodiazepiny i fenytoina, są także stosowane w stanic przedrzucawkowym i rzucawce. Wieloośrodkowe badania dotyczące zrandomizowanych 1680 pacjentek wykazały, że nasilenie drgawek i śmiertelność jest w grupie leczonej siarczanem magnezu istotnie niższa niż w grupie leczonej fenytoiną czy diazepamem. Niektórzy autorzy łączą siarczan magnezu z benzodia-zepinami, aby przez redukcję dawki siarczanu zmniejszyć zagrażające objawu niepożądane. Konieczne jest przy tym szczególnie staranne obserwowanie czynności oddechowej.

Podczas nieopanowanego stanu rzucawkowego konieczne jest stosowanie także barbituranów, a w koniecznych przypadkach - środków zwiotczających mięśnie.

Profilaktyczne stosowanie kwasu aminosalieylowego

Profilaktyczne stosowanie niskich dawek kwasu aminosalieylowego (80-100 mg) w stanie przedrzucawkowym jest kwestią sporną. Stosując niskie dawki można hamować wybiórczo wydzielanie TXA₂ z trombocytów, a nie wpływa się na produkcję naczyniową prostacyklin nabłonkowych. U pacjentek z wysokimi czynnikami ryzyka dla rozwoju rzucawki prawdopodobnie mogą istotnie zmniejszyć częstość zachorowania. Okołoporodowa umieralność i częstość odklejenia łożyska podczas stosowania niskich dawek kwasu acetylosalicylowego, zgodnie z doniesieniami piśmiennictwa, nie ulegają wzrostowi.

8.6.4 Postępowanie praktyczne

Stosowanie znieczulenia regionalnego do porodu pochwowego jest ogólnie zaakceptowane, natomiast ta metoda znieczulenia do cięcia cesarskiego, zarówno przed, jak i po, jest dyskusyjna, przede wszystkim z powodu zagrażającego ryzyka spadku ciśnienia tętniczego spowodowanego przedzwojową blokadą współczulną podczas znieczulenia zewnątrz-oponowego lub podpajęczynówkowego, a także ryzyka zagrażającego obrzęku płuc spowodowanego nadmierną profilaktyczną terapią objętościową.

jj Podczas jednoczesnego stosowania tokolityków i kortyzolu, niebezpieczeństwo obrzęku płuc istotnie wzrasta, dlatego podaż płynów musi być prowadzona bardzo ostrożnie.

Przed znieczuleniem anestezjolog musi być dokładnie poinformowany o stopniu ciężkości schorzenia, rozmiarze możliwych zaburzeń funkcji narządów, stanie nawodnienia, układzie krzepnięcia oraz skuteczności postępowania leczniczego (zob. poniżej).

Przy rzucawce i zespole HELLP anestezjolog sprawdza:

-    stopień nadciśnienia tętniczego,

-    hipowolemia (zagęszczenie krwi), niedokrwistość,

-    hipoproteinemia,

-    zaburzenia elektrolitowe,

-    zaburzenia krzepnięcia krwi, trombocytope-nia,

-    uszkodzona czynność nerek,

-    współudział wątroby (zespół HELLP),

-    objawy z o.u.n.: wzmożona drażliwość centralnego pochodzenia, drgawki,

-    zaburzenia czynności serca,

-    zaburzenia oddechowe; obrzęk płuc.

Leki:

-    hipotensyjne,

-    siarczan magnezu,

-    fenytoina, benzodiazepiny,

-    kwas acetylosalicylowy w niskich dawkach.

Przedoperacyjne badania laboratoryjne. Niezależnie od wybranej metody znieczulenia jeszcze przed rozpoznaniem powinno się wykonać następujące badania laboratoryjne:

Ważne dla anestezjologa przedoperacyjne badania w stanie przedrzucawkowym/rzucawce i zespole HELLP:

-    stężenie hemoglobiny lub hematokryt,

-    stężenie elektrolitów i kreatyniny w surowicy krwi,

-    stężenie białka całkowitego,

-    stężenie białka w moczu,

-    stężenie bilirubiny,

-    aktywność AspAT i A1AT,

-    liczba trombocytów,

-    parametry' układu krzepnięcia, stężenia fibry-nogenu,

-    stężenie antytrombiny III.

Znieczulenie zewnątrzoponowe w położnictwie

Ciągłe znieczulenie zewnątrzoponowe uważane jest za najlepszą metodę znieczulenia porodu