Obraz4

Gleby słone 85

obrażania się po odwodnieniu gleb napływowych uprzednio zabagnionych i wysoko próchnicznych może w poziomie A występować utwór murszasty lub murszowaty.

VI. GLEBY SŁONE

VIA. GLEBY SŁONO-SODOWE

Gleby słone do głębokości 100 cm mają warstwy zawierające nadmiar soli bardziej rozpuszczalnych w zimnej wodzie niż gips; miąższość tych warstw musi być większa niż 15 cm, a zawartość rozpuszczalnych soli — większa niż 0,2% (EC_e > 4 dSm~ ', 25°C). Często gleby te mają poziom salic (iloczyn miąższości tego poziomu w cm i % soli w nim zawartych jest większy niż 60 cm%). Wraz z zasalaniem gleb solami sodowymi powiększa się w ich kompleksie sorpcyjnym udział sodu wymiennego. Zasolenie gleb ogranicza wzrost roślin, a nadmiar sodu wymiennego psuje strukturę gleb. Gleby słone, występujące na obszarach naszego kraju, ukształtowały się pod wpływem słonych wód morskich lub solanek, a niekiedy wskutek zanieczyszczeń przemysłowych. Gleby te występują zatem na wybrzeżu Bałtyku, wzdłuż Wału Kujawsko-Pomorskiego oraz na obszarze występowania gipsów, którym towarzyszą liczne słone źródła siarczanowe. Gleby słone, powstałe wskutek zanieczyszczeń przemysłowych, występują w większych płatach w Rybnickim Okręgu Przemysłowym przy brzegach rzek odprowadzających słone wody dołowe z kopalń, a także w okolicach Mątw koło Inowrocławia. Omawiane gleby słone zawdzięczają swoje istnienie nie warunkom hydrologiczno-klimatycznym, lecz stałemu ich zasalaniu przez wody słone. W rzędzie gleb słonych na obszarach Polski można wyodrębnić trzy typy: I) sołonczaki, 2) gleby sołonczakowate, 3) sołońce.

VIAl. Sołonczaki

Sołonczaki są glebami słonymi, w których profilu do głębokości 1 (X) cm występuje poziom słony (salic) miąższości większej niż 15 cm, który zawiera więcej niż 2% soli rozpuszczalnych w wodzie. W kompleksie sorpcyjnym tych gleb udział sodu wymiennego jest mniejszy niż 15%. W obrębie sołonczaków można wydzielić dwa podtypy: a) sołonczaki powierzchniowe, b) sołonczaki wewnętrzne.

a. Sołonczaki powierzchniowe

Sołonczaki powierzchniowe są glebami zwykle silnie zasolonymi w całym profilu. Cechą charakterystyczną tych gleb są białe naloty soli na powierzchni, a niekiedy cienkie powyginane płytki chlorku lub siarczanu sodu. Budowa ich