Obraz�0

l$6 Podstawy dydaktyki ogólnej

3.    Wskaż podobieństwa i różnice między nauczaniem programowa, nym i nauczaniem konwencjonalnym, przyjmując za kryterium tkwiące u ich podstaw zasady.

4.    Scharakteryzuj koncepcję blokowego programu dydaktycznego, posługując sie przy tym graficznym obrazem jego struktury.

5.    Jakie zadania dydaktyczne można realizować za pomocą komputera? Wymień je i opisz, posługując się odpowiednimi przykładami.

Bibliografia do rozdziału VIII

Burger W. AuJbau und lYruriKfanj von Leitprogranimcn in Curricula. W: Frey K. (red.)

Curriculum Handbuch. Tom 2. Munchen-Zurich 1975. R. Piper und Co. Verlag. Cooley W.W., Glaser R. The Computer and Indicidualizcd Instruction. „Science" 1969, nr 166 z 31.10.

CrowderN.A. harmsic and Ex triasie Programming. W: Coulson J.W. (wyd.) Programmed Leammg md Computer-Based Instruction. New York, London 1961. J. Wiley and Sons. Inc.

Denek K. (red.) Programowanie dydaktyczne w szkole wyższej. Warszawa 19S4, PWN. Fidyk M.. Skup-Stundis T. Repetytorium języka rosyjskiego. Warszawa 1974, PWN. Green EJ. The Leammg Process and Programmed Instruction. New York 1963. Holt. Rinchan and Winston lnc.

Haefncr K. Die neue Bildungskrise. Lernen im Computerzeitalter. Wyd. 5, Reinbek 1985, Rowohlt Verłag.

Houbaux M.O. Vers 1'enseignement assiste par ordinateur. Paris 1972, Presses Univer* silaires de France.

Kuczewski J. Maszynoznawstwo rolnicze. Podręcznik programowany metodą blokową. Warszaw 1976, Wyd. SGGW-AR

Kupisiewicz Cz. Metody programowania dydaktycznego. Wyd. 2. Warszawa 1975, PWN. kupisiewicz Cz. Sauczanie programowane. Warszawa 1966, PZWS.

Nlatulka Z. Programowanie nauki o języku. Warszawa 1974, PWN.

MEN. Minimum programowe przedmiotów ogólnokształcących w szkołach podstawowych i średnich obowiązujące od I września 1992. Warszawa 1992, FREN.

Platon. Menon. Warszawa 1959, PIW.

Simę M. The Elements of a Teaching System. W: Austwick K. (red.) Teaching Machino and Programming. Osford (...) 1964, Pergamon Press.

Skinner B.F. Teaching Machines. W: Lumdlainc A.A., Glaser R. (wyd.) Teaching Machines and Programmed Learning. A Source Book. Washington D.C. 1960. National Education Association of the US.

Skinner B.F. Why We Seed Teaching Machines. W: de Cecco J.P. (wyd.) Educathml Technology. New York (...) 1964. Holt, Rinchart and Winston, lnc.

Sosnicki K. Teorie uczenia się. „Ruch Pedagogiczny” 1967, nr 1.

Tąłyahą N.F. Programowanie i automatyzacja w szkole: moda czy prawidłowość? „Zycie Warszawy” (dodatek „Życic i Nowoczesność") nr 238 z 5 grudnia 1974 r. Thomhill P. The Waterloo Compaign. Clearway Programmed Books. London 1965, Methuen and Co. Ltd.

FORMY ORGANIZACYJNE NAUCZANIA

0 skuteczności pracy dydaktyczno-wychowawczej decydują nie tylko stosowane w niej metody, lecz również formy organizacyjne. Te są z kolei zdeterminowane przez cele i zadania kształcenia, liczbę uczniów objętych oddziaływaniem dydaktycznym, charakterystyczne właściwości poszczególnych przedmiotów nauki szkolnej, miejsce i czas pracy dzieci i młodzieży, wyposażenie szkoły w pomoce naukowe itp. Dobór form organizacyjnych zależy więc, podobnie jak dobór metod nauczania, od wielu różnych czynników. O ile jednak metody odpowiadają na pytanie, jak uczyć w określonych warunkach, np. na lekcji języka polskiego, w warsztacie szkolnym, zakładzie produkcyjnym, na w ycieczce botanicznej lub w świetlicy, o tyle formy nauczania, przesądzając o organizacyjnej stronie pracy dydaktycznej, wskazują, jak organizow ać tę pracę stosownie do tego, kto, gdzie, kiedy i w jakim celu ma być przedmiotem kształcenia.

1. Kryteria podziału organizacyjnych form nauczania

W podręcznikach dydaktyki, zwłaszcza dawniejszych, można sic spotkać z opisem takich form organizacyjnych nauczania, jak: indywidualne (jednostkowe), zindywidualizowane, masowe (zbiorowe) i grupowe. ex cathedra i wzajemne (monitorialne), lekcyjne i poza lekcy i-nc, szkolne i pozaszkolne. W ąo\vszych podręcznikach wymienia się ponadto nauczanie klasowo-lekcyjne, lekcyjno-gabinetowe, brygado-Wo-produkcyjne i inne. Podstawę tych podziałów stanów ią różne kry te-ria, a mianowicie:

liczba uczniów uczestniczących w procesie nauczania-uczenia się;

miejsce uczenia się dzieci młodzieży;

czas trwania zajęć dydaktycznych.

Ze względu na pierwsze z wymienionych kryteriów wyróżnia się jednostkowe i zbiorowe formy organizowania pracy uczniów. Natomiast