skanuj0406

406 Cyfrowe oświetlenie i rendering

tracking) i może być przeprowadzany za pomocą oprogramowania komercyjnego, na przykład 3D-Equalizer (mvw.3dequalizer.com), wbudowanych funkcji niektórych animacyjnych pakietów 3D lub własnego oprogramowania rozwijanego w niektórych studiach.

Poza imitowaniem samej kamery, specjaliści zajmujący się śledzeniem ruchu tworzą również modele wirtualnych planów (nazywane także czasami geometrią śledzenia ruchu), które są starannie odwzorowanymi modelami planów wykorzystanych w filmowaniu prawdziwej sceny.

Na przykład, jeśli scena przedstawia postacie 3D goniące prawdziwych aktorów po prawdziwym domu, wówczas specjaliści ds. śledzenia ruchu stworzyliby w 3D wierną kopię podłogi, ścian i innych głównych powierzchni, które były widoczne w materiale filmowym. Specjaliści do spraw śledzenia ruchu nakładają swoje modele wirtualnego planu na materiał filmowy, jak widać na rysunku 12.1. Jeśli modele w widoku wireframe pozostają wyrównane względem sfilmowanego planu w czasie ujęcia, oznacza to, że kamera 3D wiernie imituje prawdziwą kamerę.

Pomimo tego, że modele wirtualnych planów nie będą widoczne w ostatecznej wersji filmu, inne działy będą z nich korzystały, aby zachować integrację z prawdziwym materiałem filmowym. Na przykład, animatorzy postaci będą rozplanowywać akcję i rozmieszczać postacie względem wirtualnego planu. Specjaliści od efektów mogą wykorzystywać modele wirtualnego planu w dynamicznych symulacjach dymu, ognia, wody lub innych efektów, które ograniczane są ścianami i meblami. Graficy zajmujący się oświetleniem będą wykorzystywać wirtualny plan do rozmieszczenia świateł w miejscach, w których na prawdziwym planie znajdują się lampy i okna. Będą oni także renderować przebiegi cieni i odbić, wykorzystując geometrię wirtualnego planu, tak aby komponowane cienie i obicia podążały za kształtem ścian, drzwi lub widocznego w ujęciu terenu.

Siedzenie ruchu kamery jest ważną częścią nowoczesnych efektów specjalnych. Tradycyjny sposób kręcenia ujęć z efektami specjalnymi polegał na unieruchamianiu kamery zawsze wtedy, gdy dwa obrazy musiały być względem siebie wyrównane ze względu na efekty specjalne. W dzisiejszych filmach fabularnych filmowcy mogą przesuwać kamerę przy ujęciach z efektami specjalnymi równie swobodnie jak w każdym innym ujęciu. Sprawia to, że efekty lepiej integrują się z filmem, i daje filmowcom większą swobodę twórczą.