strona (64)

4.    Ruch w zasadzie powinien się odbywać tylko w płaszczyznach jednokierunkowych. Stosując ćwiczenia rcdrc-syjne przy ruchach skrętnych należy postępować bardzo ostrożnie.

5.    Podczas wykonywania ćwiczeń rc-dresyjnych wskazane jest stosowanio odciągania powierzchni stawowych (tzw. wyciąg wzdłużny), co w wielu przypadkach może zmniejszyć boles-ność.

6.    Tempo wykonywania ćwiczeń bardzo wolne, pozwalające choremu na adaptację do bólu. W granicznych wartościach zakresu ruchu poleca się pacjentowi próbować czynnie wspomagać ruch w kierunku redresji. Zwykle w sposób istotny łagodzi to ból, ale jest trudne do wyegzekwowania.

7.    Odprowadzenie ruchu z pozycji krańcowych bardzo wolne.

8.    Przerwy między kolejnymi powtórzeniami redresji należy wykorzystać na rozluźnienie mięśni, np. przez masaż.

9.    Należy nawiązać kontakt z chorym, który powinien odczuwać pełne zaufanie do terapeuty. Informacjo w trakcie prowadzenia ruchu, o momencie, w którym nasili się ból, robienie przerw w ćwiczeniach na prośbę pacjenta pogłębiają to zaufanie.

10.    Po ćwiczeniu redresyjnym obowiązuje terapeutę obserwacja reakcji miejscowej (zaczerwienienie, podniesienie temperatury skóry, wystąpienie opuchnięcia). Zaobserwowane zmiany należy zgłosić lekarzowi.

11.    Ćwiczenia redresyjne należy kończyć serią ćwiczeń czynnych w odciążeniu w tempie szybkim, aby utrwalić efekt redresji. Szybkie tempo przywraca ruchowe możliwości koordynacyjne w ćwiczonym stawie i utrwala „pamięć" zwiększonego zakresu ruchu. Po odpoczynku po tych ćwiczeniach należy wykonać ćwiczenia czynne oporowe wzmacniające grupy mięśniowe rozciągnięte przez przykurcz, czyli osłabione.

12.    Wyniki ćwiczeń redresyjnych można utrwalać przez wykorzystanie odpowiedniego zaopatrzenia ortopedycznego, takiego jak łuski i szyny.

Przeciwwskazania do ćwiczeń redresyjnych:

1)    ostre stany zapalne w stawie lub jego otoczeniu,

2)    zniszczenie lub osłabienie struktury kostnej,

3)    zniszczenie powierzchni stawowych.

Ryc. 35. Ćwiczenia redresyjne stawu kolanowego. Ruch zgięcia prowadzony jest w zasadzie całą kończyną górną terapeuty. Zwraca uwagę dobra dwuręczna stabilizacja bardzo w-ażna przy ćwiczeniach redresyjnych.

Wyciągi redresyjne. Stanowią dynamiczniejszą od ćwiczeń redresyjnych formę działania w celu poprawy zakresu ruchu i są ostatnim ogniwem leczenia zachowawczego przed interwencją chirurgiczną. Działanie wyciągami na te same cele co ćwiczenia redresyjne, tylko sposób przyłożenia siły i jej rodzaj są inne. Wykorzystuje się tutaj system bloczkowo-ciężarkowy i skalowany odważnikami ciężar. Można też wykorzystać ekspandery, których działanie jest w pewnych sytuacjach korzystniejsze.

Wskazówki metodyczne:

1. Wyciągi należy poprzedzać ooda-niem leków przeciwbólowych i rozluźniających napięcie mięśniowe, a zabiegi fizykalne, np. okłady parafinowe.

64