270370Q1562815555241�4818919 n

L . eatr wśród społecznych i artystycznych praktyk performatywnych

r~a: teatralność, performatywność i pcrformans

:i—a ność

■ -

-teatralność” we współczesnej kulturze i refleksji o kulturze - t-rdencję do poszerzania swojego zakresu semantycznego. Co-Ibc:- -: - terminologia związana z teatrem wykorzystywana jest do gnsci —trakcji i sytuacji społecznych, a także medialnych obrazów tych-Tradycyjna, barokowa metafora theatrum mundi, czyli teatru ■obl t - --cała być tylko artystycznym czy filozoficznym konceptem czn vmi konotacjami. Współcześnie teatralność staje się sposo-śłenia o święcie stwarzanym przez człowieka. W niektórych teo-sc - 1: ricznych, psychologicznych czy kulturoznawczych stała się — — narzędziem opisu i analizy zjawisk, integrującym rozmącą-: _r#y naukowe.

Bfcfcr-0'i to grecki źródłosłów tego pojęcia, oznaczający widownię. Wi-'M-ianK wydzielonym miejscom w przestrzeni przeznaczonej w całości fapceettawiania i oglądania pewnego typu widowisk. Jest to więc termin pik r - czynnością przyglądania się grupy ludzi działaniom wylcony-me przez innych ludzi w pewnym ustalonym kontekście (P.wis 1998: Podglądanie się jako ludzkie zachowanie jest w teatrze ujęte w ramy, ■    ;kturowane i związane zc zmiennymi historycznie konweneja-

«a. .- - - — podlegają też wykonawcy oglądanych czynności. Słowo „teatr” w~: ~ europejskiej tradycji źródłowo powiązane z pewnym sposobem -    - ernia. ale też i przedstawiania się człowieka samemu sobie

■ cek artystycznej. A zatem — szeroko rozumianego samopoznania.