204

204 Rozdział 17

ostatecznie otrzymujemy

204 Rozdział 17

di ₂ dt

MR,

D

-^l\ +

LR₂ . L, M

- ² l₂ H---U,. + -

D

D

D

e.

(17.4)

W wyniku zastosowanych przekształceń otrzymujemy układ równań różniczkowych opisujących stan nieustalony w obwodzie pokazanym na rysunku 17.1:

di

~dt

di₂

dt

du₍

dt

MR,

M

D

—-z,    —-e,

D -    D D

MR, . L,R₂ . L, M —Lz, +-^L~^Łu +—u„ + —

D

D

D

D

e,

(17.5)

C

~ lo .

Do modelowania układu równań (17.5) przyjęto następujące dane: R_{ = 0.1 Q, R₂ = 1 Q, L, = 2 H, L₂ = 2 H, M = 0.8 H, C = 0.5 F,

E = 220 V, y/ = 7t/6 rad, f= 50 Hz.

Współczynniki układu równań dla konkretnych wartości mogą być zadawane w następujący sposób:

•    przez wpisanie w oknie dialogowym odpowiednich wzmacniaczy obliczonych wartości liczbowych,

•    przez umieszczenie w oknie dialogowym odpowiednich operacji na zmiennych, a ich wartości wprowadzone w Matlabie z linii poleceń w przestrzeń roboczą,

•    przez wprowadzenie w przestrzeń roboczą z dodatkowego m-pliku Matlaba uruchamianego przed wywołaniem skryptu ze schematem blokowym w Simulinku; zmiany pojedynczych wartości odpowiednich wielkości dokonywane są przez wpisanie odpowiednich wyrażeń w linii poleceń Matlaba,

•    przez wprowadzenie w przestrzeń roboczą z dodatkowego m-pliku Matlaba uruchamianego w momencie wywołania skryptu ze schematem blokowym.

Na podstawie wzoru (17.5) i przyjętych danych zestawiono schemat blokowy, pokazany na rysunku 17.2. Jako nazw bloków wzmacniaczy użyto symbolicznych operacji, wykonywanych w tym bloku, poprzedzone znakiem „G” (dotyczy wzmacniaczy, ang. Gate). Do wizualizacji wyników zastosowano bloki z biblioteki Sinks z automatycznym skalowaniem wyświetlanych wartości.

Dwa ostatnie sposoby realizacji wprowadzania wartości odpowiednich zmiennych pokazano na przykładzie okna dialogowego jednego ze wzmacniaczy, jak na rysunku 17.3.