g6

Gleby te występują na terenie równinnym, płaskim lub słabo urzeźbionym. Mają dużą zasobność w składniki pokarmowe, dobre właściwości fizyczne i chemiczne. Łatwe do uprawy, przepuszczalne i przewiewne, jednocześnie mają dobre stosunki wilgotnościowe. Mają głęboki, dobrze wykształcony poziom próchniczny. Bez większych nakładów osiąga się na nich nawet przy przeciętnej kulturze rolnej, duże plony roślin o wysokich wymaganiach. Udają się wszystkie rośliny uprawne , zwłaszcza buraki cukrowe, pszenica, lucerna, rzepak, koniczyna czerwona, warzywa oraz drzewa i krzewy owocowe, a także rośliny ozdobne.

Łąki na glebach mineralnych (gleby organiczno-torfowe nie występują w klasie I i II) dają bez nawożenia wysokie plony - ponad 5 t/ha siana. W składzie runi ponad 80% stanowią trawy szlachetne i rośliny motylkowe, a udział chwastów i ziół nie przekracza 13 %, ilość turzyc nie dochodzi do 3%.

Na pastwiskach tych gleb można wyżywić na 1 ha 3 sztuki duże bydła wysokomlecznego w okresie wegetacyjnym nie krótszym niż 150 dni.

Lasy zajmują niewielkie tereny, przeważają w nich gatunki liściaste o dużych wymaganiach glebowych.

Do klasy tej zalicza się najlepsze czamoziemy, czarne ziemie wytworzone z glin marglistych i utworów pyłowych, mady brunatne i czarnoziemne wytworzone z aluwiów pyłowych, rędziny namyte czarnoziemne i niektóre gleby brunatne wytworzone z lessów.

KLASA II

Gleby te mają zbliżone właściwości do gleb kasy I, ale występują w nieco gorszych warunkach fizjograficznych lub wykazują nieco gorsze właściwości powietrzno-wodne. Mogą być mniej przepuszczalne, trudniejsze do uprawy. Na glebach tych udają się te same rośliny co na glebach klasy 1 ale osiągane są nieco niższe plony. Do klasy tej zalicza się gleby wytworzone z podobnych utworów i podobne do gleb klasy I ale nieco mniej żyzne.

KLASA III a

Gleby te wykazują już wyraźnie gorsze właściwości fizyczne i chemiczne lub występują w znacznie gorszych warunkach geomorfologicznych niż gleby klas I i 11. Poziom wód gruntowych może ulegać w tych glebach dużym wahaniom w okresie wegetacyjnym, stąd czynnikiem ograniczającym uprawę mogą być niewłaściwe stosunki wodno-powietrzne. Można tu uprawiać mniejszą liczbę gatunków roślin, a plony wahają się w dość szerokich granicach w zależności od stopnia kultur}-, umiejętności uprawy i nawożenia i od lokalnych warunków klimatycznych. Jednak nie są to gleby wadliwe , gdyż ujemne cechy występują tu w niewielkim stopniu.

Na glebach lżejszych zaliczanych do tej klasy osiąga się wysokie plony żyta, jęczmienia, owsa i ziemniaków , a w warunkach wysokiej kultury i na glebach cięższych - dobre plony buraków cukrowych , pszenicy, warzyw, koniczyny, lucerny. Nadają się pod wszystkie gatunki drzew i krzewów owocowych i roślin ozdobnych.

Są tu zaliczane gleby różniące się pod względem topologicznym, wytworzone z najlepszych piasków gliniastych mocnych podścielonych gliną, iłem, lessami i pyłami wodnego pochodzenia. W wyjątkowych wypadkach w bardzo dobrych warunkach geomorfologicznych, można zaliczyć także gleby wytworzone z piasków gliniastych mocnych całkowitych. Zalicza się tu również gleby różniące się pod w-zględem typologicznym, wytworzone z glin różnego rodzaju iłów, pyłów wodnego pochodzenia , lessów rędziny wytworzone z wapieni kredowych, jurajskich i innych o głębokim zwietrzeniu oraz gleby z namułów rzecznych - mady, a także gleby wytworzone z najlepszych zamulonych i dobrze rozłożonych torfów torfowisk niskich o regularnych stosunkach wodnych.