skanuj0007

nm. czyli z zakresu UVB Witamina D₃ przede wszystkim wpływa korzystnie na prawidłowe ukształtowanie się i utrzymanie w dobrej kondycji kości i zębów. Ta niezbędna do życia witamina jest w głównej mierze wytwarzana w skórze. Dalsze etapy jej produkcji przebiegają w wątrobie i w nerkach. Mniejsza część potrzebnej organizmowi witaminy D jest dostarczana w pokarmach. Witamina ta ma ogromny wpływ na procesy zachodzące w narządach i na przemianę materii. To znacznie więcej niż stwierdzony udział w gospodarce wapniowej organizmu. Ma ona znaczenie dla pracy gruczołów i mięsni, przebiegu procesów odpornościowych organizmu, wzrostu komórek i ich różnicowania. Hamujące rozrost komórek naskórka właściwości witaminy D umożliwiły początkowo w Japonii, później w innych krajach skuteczne leczenie łuszczycy. Sprawdziła się tu dobrze tolerowana , skuteczna terapia za pomocą preparatów z witamina D do zewnętrznego stosowania, obecnie dostępna także w Polsce. Dzięki odpowiedniemu mechanizmowi w przypadku silnego promieniowania słonecznego organizm zabezpiecza się przed nadprodukcją witaminy D i ewentualnymi szkodliwymi tego następstwami.

Niedobór witaminy D₃ zmniejsza przyswajanie wapnia w jelitach. W wyniku znacznego niedoboru witaminy D₃ u dzieci może dojść do krzywicy, która powoduje zniekształcenia w układzie kostnym i zwiotczenie mięsni. U osób starszych może natomiast powodować osteoporozę , wynikiem czego jest łamanie się kości na skutek ich odwapnienia.

Ważna jest też dawka promieniowania, okazuje się jednak, że dla wytworzenia odpowiedniej ilości witaminy D₃ wystarczy dziennie przebywać na słońcu tylko przez 15 minut z odsłoniętą twarzą i dłońmi.

Kolejny pozytywny efekt ekspozycji na promieniowanie UVB to wzrost odporności skóry i jej zdolności do przyjmowania kolejnych dawek UV. Podobnie jak w przypadku syntezy witaminy D3 potrzeba jedynie 15 minut przebywania dziennie na słońcu by zapewnić sobie odporność skóry na promienie słoneczne.

W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że profilaktyczne naświetlanie nawet niewielkimi dawkami promieni UV zmniejszyło ilość infekcji przeziębieniowych w poddanych temu zbiegowi grupach.

Efekt ten zależy m.in. od rodzaju , czasu trwania, intensywności i momentu dokonywania naświetlania. Wytłumaczyć go można poprawą funkcji obronnych białych krwinek oraz tworzeniem przez organizm substancji niszczących wirusy tzw. Interferonów. Promieniowanie UV powoduje ponadto szybsze gojenie się ran i może stanowić zabieg wspomagający leczenie ran zainfekowanych i źle gojących się.

Promienie UV wywierają wpływ na różne niezbędne dla życia organizmu funkcje gruczołów dokrewnych. Chodzi tu po pierwsze o nadnercze, którego centralna część jest odpowiedzialna za produkcję hormonów stresu, adrenaliny i noradrenaliny. Już po jednokrotnym napromieniowaniu w zakresie progu rumieniowego dochodzi do wyraźnego spadku poziomu obu hormonów.

2