Skan03

178

Zakazana archeologia - ukryta historia człowieka

stosunkowo niedawno. Mimo to Wcidenreich, po zbadaniu szczęk megantrupa i zębów gigan topi teka, przedstawi! kolejną teorię. Stwierdzi), że oba t_ehominidy były przodkami ludzkich istot. Według Weidenrcicha Homo sapieną rozwinął się z pgantoptteka poprzez meganiropa i pitekantropa. Każdy następny gatunek by! mniejszy od poprzedniego Większość współczesnycłi naukowców uważa jednak gigantopiteka za odmianę małpy, żyjącej od środkowego do wczesnego plejstocenu i nie powiązanej bezpośrednio z człowiekiem, natomiast szczęki meganiropa Idasyfilaye się obecnie jako skamieniałości o wiele bardziej przypominające „człowieka jawajskiego" (Homo erectu») niż początkowo sądził von Koenigswald W 1973 roku T. Jacob stwierdził, ie me-gantropa można zaliczyć do australopi leków. Jest to intrygująca hipoteza, ponieważ zgodnie ze standardowymi poglądami australopiteki nigdy nie opuściły swojej afrykańskiej siedziby.

Późniejsze odkrycia na Jawie

Megan trop był ostatnim ważniejszym odkryciem, o jakim donosił von Koenigswald, lecz poszukiwania dalszych szczątków .człowieka jawajsldego" trwają do dziś. Te późniejsze znaleziska, opisywane przez R Marksa, T. Jacoba, S. Sartono i innycli badaczy, są jednomyślnie akceptowane jako dowody istnienia Homo erectus na Jawie w środkowym i wczesnym plejstocenie. Podobnie jak w przypadku odkryć von Koemgswalda. niemal wszystkie te skamieniałości znaleźli na powierzchni ziemi wynajęci Jawąjczycy lub jawajscy rolnicy.

T Jacob donosił na przykład, żc w sierpniu 1963 roku, podczas pracy na polu w okolicy Sangiran. indonezyjski rolnik odkrył fragmenty skamieniałą},, czaszki. Kiedy ją zrekonstruowano, okazało się. iż przypomina czaszkę Homo erectus. Choć Jacob stwierdził, ze znalezisko to pochodzi ze środkowoplejsto— ccńskiej formacji Kabuh. nie podał dokładnego miejsca odkrycia kości. Wiemy więc jedynie, żc rolnik odkrył skamieniałe fragmenty czaszki, które najprawdopodobniej leżały na powierzchni ziemi lub blisko niej.

W 1973 roku Jacob podał interesującą informację na temat Sangiran. gdzie dokonano wszystkich późniejszych odkryć jawajskiego Homo erectus: „Okolica wydaje się być wciąż obiecująca, lecz występują tu wyjątkowe problemy l—l \Vielu mieszkańców Sangiran nauczono rozpoznawać skamieniałości. Kierujący poszukiwaniami Jawąjczycy zawsze próbują zdobyć większą część znalezionych przypadkowo okazów naczelnych od ich rzeczywistych odkrywców. Mogą również nie podać dokładnego miejsca odkrycia w obawie przed utratą potencjalnego źródła dochodu. Czasami nic sprzedąją wszystkich znalezisk od razu. lecz zatrzymują kilka, by później sprzedać je po wyższą} cenie".

Mimo to skamieniałości z Sangiran przyjmiąje się za autentyczne Jeżeli w podobnej sytuacji znaleziono by kości człowieka, których wiek kwestionowałby przyjęte już schematy, takie odkrycie poddano by bezlitosnej krytyce. Ponownie zwracamy uwagę na to, że nie należy w dwojaki sposób oceniać znale* jCztomek jawajskiⁿ

170

jisk palcoamropologicznwh - ekstremalnie rygorystyc2nie w przypadku odkryć-amoniaki l niezwykle wyrozumiale, gdy mamy do czynienia z okazami miesz-0ĄcjTiii się w ramach akceptowanych powszechnie poglądów.

W celu wyjaśnienia istniejących wątpliwości napisaliśmy w 1985 roku za-rtlwno do S. Sartono. jak również do T. Jaeoba Poprosiliśmy o dalsze informacje na temat odkryć jawajskich, o jakich donosili. Nie otrzymaliśmy żadnej odpowiedzi.

Chemiczne i radiometryczne datowanie znalezisk jawajskich

farmacje jawajskie, w których odkryto skamieniałości hominidów, wydatowa-no metodą potasowo-argonową. same zaś znaleziska - metodami chemicznymi i radiometrycznymi. Przedstawmy teraz problemy związane z tymi badaniami

Formację Kabuh z Trinil, w której Dubois dokonał swoich pierwszych odkryć „człowieka jawajskiego". wydatowano metodą potasowo-argonową na 800 000 lat Inne znaleziska jawajskie pochodziły z tzw. osadów Djetis, należących do utworu Putjangan. Według T. Jaeoba osady te wydatowano tą samą metodą w pobliżu Modjokerto na około 1,9 min lat. czyli wczesny plejstocen Takie datowanie ma poważne konsekwencje Jak widzieliśmy wiele skamieniałości Homo erectus (klasyfikowanych poprzednio jako pitekantrop i me-gantrop) przypisano osadom Djetis. Jeżeli tym samym wydatujemy te znaleziska na 1.9 min lat. będą starsze od najstarszych afty kańskich okazów Homo erectus sprzed 1.6 min lat. Jednak zgodnie ze standardowymi wyjaśnieniami ewolucyjnymi Homo erectus powstał w Afryce i nie opuszcza! jej aż do około 1 min lat temu.

Niektórzy badacze stwierdzili ponadto, że megantrop von Koenigswalda mógł być australopitekiem. Jeżeli przyjmiemy tę opinię, musimy uznać, iż australopiteld przybyły z Afryki na Jawę 1.9 min lat temu lub rozwinęły się tu niezależnie od kontynentu afrykańskiego. Obie te hipotezy nie zgadzają się

* klasycznymi poglądami na temat ewolucji człowieka

Tym niemniej, należy pamiętać, że metoda potasowo-argonowa. dzięki której wydatowano osady Djetis na 1.9 min lat. posiada pewne wady. T. Jacob

* C. Curtis próbowali datować większość stanowisk hominidów na Jawie, lecz trudno im było uzyskać rozsądne wyniki dla większości próbek. Otrzymane rezultaty tak znacznie odbiegały od tego, czego oczekiwano, że Jacob i Curtis musieli uznać to za efekt zanieczyszczenia W 1978 roku G. J. Bartstrj donosi o wydatowaniu osadów Djetis metodą potasowo-argonową na mniej niż 1 min lat.

Jak widzieliśmy, kośd udowe z Trinil nie różnią się od kości udowych współczesnego człowieka i są odmienne od kości udowych Homo erectus. Ten fakt skłonił niektórych badaczy do wniosku, iż nie należy ich łączyć z czaszką jiitc-kantropa. Być może pochodziły one pierwotnie z wyższych poziomów i dopić-