9152S4701

konie, pełne sa ognia, odwagi i pojętności, jeżeli się z niemi dobrze postępuje, a tak na małem przestają, że

0    bardzo skromnej porcyi jęczmienia długie kilkodniowe wytrzymują marsze."

Fraser mówi: „Wytrwałość tych koni jest prawdziwie nie do uwierzenia, Turkomani udający się na łupieztwo, obiadowywują swe konie nie tylko własnym ciężarem, ale

1    zapasem prowiantu, a pomimo to ujeżdżają na nich od 80 do ioo mil angielskich na dobę i to nieraz co dzień przez kilka dni z rzędu.

„Jeżeli przedsiębiorą napad oddalony, potrzebujący wielkich wysileń i pospiechu, pędzą swemi końmi najprzód codziennie po wielomilowej przestrzeni, karmią je skąpo jęczmieniem, a w nocy kilku derkami je spowijają, i to tak długo powtarzają,, aż cała tłustość nie ustąpi i aż ścierwo się twardem jak marmur nie stanie. Pożą,dany stan mięśni, poznają przez dotykanie muszkułów grzebienia szyjowego, grzbietu i lędźwi. Po- takiem przygotowaniu wierzchowiec niesłychanej nabiera rączości i wytrwałości, a bieży tak długo prawie jak tego wymaga jeździec, nie wybijając się z sił i nieustając. Konie, które przy wyruszeniu w sytym są stanie, rzadko kiedy wysilenie wytrzymywać mogą,. Przed mojem do Persyi przybyciem pewna liczba jeźdźców perskich wraz z niektóremi Jamu-tami i Goklanami przedsięwzięła na plemię Tekeh napad, w którym potraciła wszystkie swoje dobrze wykarmione konie, kiedy Turkomani na sw^Toich chudych, ale silnych wierzchowcach, całą expedycyę bez najmniejszego wytrzymali szwanku. Konie turkomańskie mają stęp wielki, kłus lekki, czyli raczej rodzaj szłapia, którym bez trudności 6 mil angielskich w godzinę uchodzą,. W krótkim