B574 809

WIEWIOR 195

Dopóki wydzielina zawiera liczne leukocyty, zawsze istnieje podejrzenie, że jeszcze pozostały ukryte gonokoki, należy więc starać się o ich usunięcie, albo liczbę ich zredukować ad minimum.

Nigdy nie wolno udzielać pozwolenia na małżeństwo bez dokładnego mikroskopowego zbadania sterczu.

Leczenie zapalenia sterczu polega, gdy mina ostre oojawy, wymagające spokoju, na regularnem mięsieniu palcem 2—3—4 razy w tygodniu. Mięsienie zapomocą przyrządów lub wibracyjne nigdy nie zastąpi mięsienia palcem, którym się dokładnie wyczuwa obrzmiałe guzki. Po mięsie-niu chory oddaje resztę moczu lub wpuszczony umyślnie przedtem roztwór oksycyjanu rtęciowego lub kwasu borowego, celem wyp.ókania wydzieliny.

Po każdem mięsieniu musi nastąpić wkroplenie lub przepłó-kanie zapomocą rozczynów bakterjobójczych, inaczej mięsienie chybia celu.

Gdy chodzi o objawy neurasteniczne na podstawie przewlekłego zapalenia sterczu, dobrze skutkuje faradyzacja zapomocą kauczukowej elektrody z blaszką.

4)    Zapalenie pęcherzyków nasiennych. Zwykle zwraca się mało uwag, i na te oi gany w przebiegu wiewióra. A jednak należy o nich pamiętać, bo choć ostre ich zapalenie zdarza się rzadko i trudno je odróżnić od zapalenie sterczu, są one jednak nieraz utajonem siedliskiem gonokoków i źródłem nawrotów. W stanie zapalnym wyczuwa się je jako guz jajkowaty gorący i sprężysty poza sterczem. Powrózkowate lub kiszkowate nabrzmienia pochodzą od naczj ń chłonnych. Znamiennym objawem zapalenia pęcherzyków nasiennych są krwawe zmazy nocne, przypominające żelatynę z porzeczek.

Zazwyczaj zapalenia pęcherzyków ustępują wraz z innemi obiawami, wyjątkowo dochodzi do ropni, częściej do przewlekłego zapalenia. W takich razach zaleca się mięsienie podczas pełnego pęcherza, by lepiej udostępnić pęcherzyki dla palca, lub gdy tenże za krótki — dla przyrządu Felek i ego (pałeczka z rączką do mięsienia), poczem przepłókanie zwykłemi roztworami zapomocą strzykawki Janeta.

5)    Zapalenie pęcherza, miedniczek nerkowych i nerek. Gdy wiewiór przejdzie na tylną cewkę, ma drogę otwartą do pęcherza, gdzie gonokoki mogą wywołać ropne zapalenie. Objawy mało się różn.ą od objawów zapalenia tylnej cewki (Ureihritis posterior): częste — nieraz co 5 minut — i bolesne parcie, krwawe ostatnie krople moczu oraz gorączka. Badanie moczu wykazuje, że ostatnia porcja jest mętniejsza niż pierwsza ponieważ ropa, gromadząca się na spodzie pęcherza, dopiero w końcu wychodzi i to przez cały dzień, nie zaś tylko z rana, jak w zajęciu tylnej części nerki.

Leczenie. W ostrych przypadkach wskazane są: łóżko, spokój, gorące okłady, ewentualnie nasiadówki, dieta, regularne wypróżnienia, unikanie wszelkich miejscowych rękoczynów. Wewnętrznie : herbaty wyżej Dodane (Fol. uvae ursi i t. d.), salol 3 r. po 1,0, urotropina. hexal i t. d. Gdy się uspokoją

13“