B574 817

W1EWIOR 203

Z kwitnącej panny staje się kob.etą zwiędłą, zniechęconą, złamaną, skazaną niemal na bezustanne leczenie. Do tego zwykle przyłącza się zapalenie jaj-niKÓw i otrzewnej, prowadzące do zrostów. W niektórych przypadkach przez pęknięcie wypełnionego ropą jajowodu następuje zapalenie otrzewnej (perito-niiis) i śmierć.

Leczenie wiewióra u kobiet. W leczeniu należy zasadniczo odróżniać świeżego wiewióra od przewlekłego.

Skoro przyjdzie do nas młoda mężatka lub panna, zarażona po raz pierwszy, z dolegliwościami głównie podczas oddawania moczu, zrobimy prze-dewszystkiem preparat z wydzieliny cewki (ew. z ropy wyciśniętej z niej palcem, wprowadzonym do pochwy), oraz po wypiekaniu pochwy, wprowadzeniu do niej niezbyt grubego wziernika i oczyszczenia wacikiem szyjki — z wydzieliny szyjki. Skoro znajdziemy w preparacie gonokoki (już leukocyty w cewce bardzo są podejrzane u kobiety), zalecimy chorej przedewszystkiem spokój, absolutne wstrzymanie się od spółkowania oraz dwa razy dziennie przepłó-kanie pochwy z .rygatora ciepłą wodą z dodatkiem sublimatu 1%, chloranu cynku (łyżkę 25% roztworu na litr), ałunu (łyżkę na litr) lub octu drzewnego (1—2 łyżek na litr) i t. p.

Wewnętrznie zaleca się wtedy kapsułki z santalem i t. d. lub salol ■ herbatę.

Gdy mniej więcej po tygodn.u ostry stan przejdzie w łagodniejszy, należy rozpocząć leczenie miejscowe cewki od wstrzykiwania 3 razy dziennie w małych porc jach (mniejszą strzykawką) hegononu, protargolu, albarginy i t. d., jak u mężczyzn. Chora może to robić sama, posługując się lustrem.

Równocześnie stosuje się tampony z lehtjolern po wypłókaniu pochwy, lub jeśli chora nie może codziennie odwiedzać lekarza, kulki pochwowe z t.opinolu lub ichtjolu (0,2 na 2,0 masła kakaowego), które po wieczornem przepłókaniu pochwy chora wkłada sobie do pochwy, w położeniu na wznak.

Jeśli pomimo tego gonokoki nie giną, należy wprowadzać do cewki po wypłókaniu 6-centymentrowe pręciki z 1% protargolem (później do 4%), albo albarginą (0,25—1%). Można także spróbować wycierań zapomocą pręcika owiniętego w watę zmaczaną V4—2% azotanem srebra.

Kanaliki lub gruczołki, zajęte zakażeniem, należy zniszczyć, wstrzykując kilka kropel 5%-go azoianu srebra zapomocą tępej gły Pravaza.

Przeciw zapaleniu pęcherza stosuie się przepłókanie roztworem azotanu srebra (1:1.000—3.000) lub innych z wyżej podanych leków.

W przypadkach zapaleń gruczołów Bartholina należy torbiel ropną szeroko przeciąć i tamponować, zwykłe zapalenie łagodzić okładami, a do uiścia wpuszczać co 2-gi dzi^cń 5% roztwór arg. nitr., a gdy to nie prowadzi do celu, wyłuszczyc cały gruczoł.