B574 874

256 WACŁAW JASIŃSKI

Dr. HUMAŃ podaje (Diulionnaire de Jaccoud), że 45-letnia kobieta w 8 miesiącu ciąży zachorowała na świnką; poród był przedwczesny); następnego dnia po porodzie u noworodka zauważono obrzmienie i boles.iość lewej przyusznicy, które powiększało się w ciągu 2 dni i znikło bez powikłań. Podobny przypadek opisał również GERHARDT.

Świnka jest choroby wyłącznie rodzaju ludzkiego — wszelkie próby przeszczepiania je na zwierzęta dotąd zawiodły.

Anatomja patologiczna. Zmiany anatomiczno - patologiczne są mało znane, gdyż z powodu łagodnego zazwyczaj przebiegu i pomyślnego zejścia rzadko otizymac można materjał do badania anatomicznego. Opisy poszczególnych badaczy różnią się: jedni podają wyłącznie objawy zapalenia z wysiękiem tkanki międzyzrazikowej oraz otaczającej tkanki łącznej (periparotitis) ; inni (VIRCHOW, RINDFLEISCH, LOSCHNER) dopatrują się zapalenia przede-wszystkiem w komórkach gruczołowych i przewodach wydzielniczych. Zapalenie w ogromnej większość przypadków bywa niewielkiego natężenia i nie ma skłonności do ropienie, W ciężkich przypadkach w razie znacznego obrzmienia zdarzają się pizypadki obumarcia wskutek ucisku części tkanek z następ-czem odgraniczeniem (demarcatio) lub zakończone Ś-niiiertelnie przypadki zgorzeli — przypadki te należą jednak do wyjątkowo rzadkich.

Epidemjologja. Świnka występuje najczęściej u dzieci od lat 3 do 12; u młodszych zdarza się rzadko, a w pierwszym roku życia wyjątkowo: znane są jednak, jak wyżej podano, opisy tej choroby u noworodków. Chłopcy zapadają nieco częściej od dziewcząt. Choroba zwykła występować w chłodniejszej porze roku w postaci ograniczonych epidemij: w szkołach, przytułkach, koszarach i na okrętach. Usposobienie do zachorowania nie jest powszechne: podczas epidemji w przytułku dla sierot w Moskwie z 30C dzieci zachorowało 200, wśród dorosłych podczas epidemij okrętowych, podanych przez Jochmanna, chorowało z 471 pasażerów 83, a w innej epidemi' z 512 tylko 67; z żołnierzy, wśród których e.pidemje świnki często się zdarzają, podobno zapadają przedewszystkiem słabo rozwinięci fizyczn e (BIAŁOKUR i inni); wyjątkowo zdarza się świnka u osobników starszych ponad 50 lat. Epidemje rzadko obejmują całą miejscowość, jeżeli zas wychodzą poza wyżej podane zamknięte koła, to zwykły zaciągać się w danej mieiscowośc’ na dłuższy przeciąg czasu. Przenoszenie zarazka następuje przedewszystkiem wskutek bezpośredniego zetknięcia się z zarazkiem prawdopodobnie w rozpylonych drobnych kropelkach zakażonej śliny; wielu badaczy wypowiada się także za przenoszeni m zarazka przez osoby trzecie. Zaraźliwość stwierdzano już na 24 godziny przed pojawieniem się obrzmienia (w okresie zwiastunów); trwa ona długo: COMBY podaje przypadek przeniesienia zarazka do innej miejscowości przez ozdrowieńców po upływie 6 tygodni od zakończenia choroby. Powtórne zachorowania i nawroty choroby są opisywane, lecz zdarzają się rzadko. Niektóre epidemie śwink' mają pewne właściwość odrębne co do przebiegu lub powikłań (genius epidemirus)