page0959

951

Sarbiewski

sive eruditorum vi,rorum ad auctorem poemat,a, jest ich zaś 15, wyd. 5-te tamże, 1651 w 16-ee: zawiera wszystko to co poprzedzające i niektóre jeszcze dodatki; wyd. 6-te tamże, i tegoż roku w 91-ee; 7-e w Rzymie 1613 w' 16-ce; przedrukowane z poprzedzającego w 8-ce, (Medyolan, 1615 w 19-ce), 9-te p. t.: M. C. Sarbiemi Lprieorum libr?, III, Epigrammatum liber I Di-vionae £1615, w 19-ce, zawiera mniej niż poprzedzające 16-te w Atw^rerpii 1616), pod tytułem: M. C. Sarbiecii Lprieorum libri IV, Epodon liber I, al-lerque Epigrammatum (w 91-te, 11-te w Paryżu, 1617 w 19-cc). Dwunaste wydanie sporządził Libicki, który pieśni Sarbiewskiego na polski przełożył język, wydał je obok z tłómaczeniem, oraz swym przekładem Horacyjusza (Kraków 1617 wl-ce, 13-te Paryż, 1618 w 19, 11-te, Kolonia 1618 w 16-ce u Jod. Kalkowiusza, 15 tamże u 6. Marschena 1659,16-te. tamże, u Jod. Kal-kowiusza 1653 w 91-ce, 17-te, bez miejsca druku (we Wrocławiu), 1669 w 19 -ce, 18-te w Wenecyi 1668 w 8-ce; 19-te pod tytułem: M C. Sarhieeii Lprieorum. Libri, III Epigrammatum liber I, (Kalisz, 1681, w 19-ce), zawiera wszystko co w poprzedzających wydaniach kiedykolwiek było umieszczone, 90-te w Kolonii 1689 w^r 19-ce, pełne błędów drukarskich. 91-sze pod tytułem: M. C. Sarbierii, Odae (Lipsk, 1683, w 8-ce): 99 M. C. Sarbiemi Lprieorum Libri IV, Epodon liber I alt er que Epigrammatum (Londyn, 1681 w 19-ce); 93 takiż tytuł z dodaniem AdjieUur epieitharisma sivc eruditorum mrorum e S. J. inauthorem poematu. Cantabrigue (1689 w 19-ce; 91 Kolonia, u Kal-kowtusza. 1689 w 16-ce; 95 tamże u Menschera 1699 w 19-ce; 96 Wene-cyja 1697 w 19-ce; 97 pod tytułem: Horatiuą sarmaficus, swe R. P. M. C. Sarbiecii lithuani 8. J. Theologi, et poetarum omnium facile Prineipis, Lpri-corum Libri, IV i t. d. (Kolonia 1791 w 8-ce) dodane tu są niektóre nowe poezyje Sarbiewskiego, dotąd nigdzie nie drukowane; 98 Gdańsk, 1737, w 19-ce; 99 pod tytułem: Odae VII R. P. \l. C. 8arbievii S. J. quae In libr Lprieorum non habentur (Wilno, 1717 w 19-ce). Wszakże się wydawca ks. Kruszewski jezuita pomylił, bo ody te już się znajdują w wydaniu z roku 1791;    30-te pod tytułem: M. C. 8arbievii opera poetiea, quae innotu-

erunt, omnia. nwnirum: Lprieorum libr? IV, Epodon liber I, alterque Epigrammatum. Q i/bus praeterea accedunt ad Lprieorum ejus libr os Eruditorum rirorum cpintkarismata et Sarbiemana poesis posthuma, Lpr?ca et Epigram-matiea (Wilno, 1719, w 19). Jest to także wydanie ks. Kruszewskiego; 31 Wrocław 1753 w 19-ce; 39 pod tytułem: M. C. Sarbiecii S. J. poematu et vei /stissimis MSS. et mriis codiei/lis. olnn ab authore dissimulato nomine editisą deprompta et in unum co Ile et o, (Wilno, 1757 w 1-ee). Wydawcą był Adam Naruszewicz. Prócz poezyj umieszczona jest tu mowa Sarbiewskiego miana w czasie przeniesienia ciała ś. Kazimierza, oraz listy do St. Łubieńskiego pisane. Prócz tego wydawca umieścił na czele wyszczególnienie pism Sarbiewskiego tak rymotworczych jak prozaicznych, podług następstwa czasu, jak je autor wygotował; 33 wyd. pod tytułem: M. C. Sarbiemi Car mina: Nora editio prioribus lunge anetior et emendatior (Paryż, 1759, w 19-ce): 31 pod tytułem: M. C. Sarbiecii e 8. J. Opera posthuma, quibus aeeesserunt multa poematu eernantlo earmine edita (Warszawa, 1761, w 8-ce). Wydawcą tej edycyi jest Franciszek Bohomolec, który w przedmowie pisze, że Naruszewicz wydawszy z rękopismów bibujoteki wileńskiej, niektóre Sarbiewskiego poemata w r. 1757. odkrył później w innych bibliotekach, inne Sarbi3\vskiego pisma w tym zbiorze wydane, a z tych niektóre niepewne, lecz tylko podług podobieństwa są Sarbiewskiego pióra. Pierwszy raz otrzymała tu pubkicznośe