1034

- przez rzuty poziome wszystkich wierzchołków wielościanu rysujemy proste odnoszące prostopadłe do osi rzutów x,.

Po wprowadzeniu oznaczeń wierzchołków, jak na rys. 60c, konstruujemy rzut dodatkowy, odmierzając na odnoszących wysokości poszczególnych punktów.

Łączymy pary punktów, wyznaczając rzuty krawędzi wielościanu z uwzględnieniem widoczności na tle rzutni n₄.

Rzut dodatkowy na rzutnię n_A może być istotną informacją, ułatwiającą odczytanie kształtu wielościanu przez nieprzygotowanego odbiorcę.

4.4. Sprowadzenie dowolnej płaszczyzny do położenia rzutującego

Przyjmijmy w układzie n_v n₂ dowolną płaszczyznę daną śladami v_a) (rys. 6la).

W płaszczyźnie a narysujmy kilka prostych poziomych rodziny a, i — 1,

2, 3,...

a, || JT, i a, € a a₂||^ ia₂€ a a, || n. i a, e a ...    . '

1

Rzutując proste rodziny a_t na płaszczyznę n₂, przyjmując kierunek rzutowania zgodny z kierunkiem h_a (rzutowanie równoległe ukośne,    *

90°), otrzymamy jako rzut każdej z nich punkt

a"~ (rys. 6lb).

Zbiór rzutów wszystkich prostych a_i utworzy prostą zjednoczoną ze śladem pionowym płaszczyzny a, tj. v_a. /

Zastanówmy się, jaką obrad rzutnię dodatkową, żeby rzutem wszystkich prostych a_{ była prosta, przy zachowa-

niu rzutowania równoległego prostokątnego?

Rzutnia ta musiałaby być prostopadła do którejkolwiek prostej rodziny a. lub do śladu poziomego h_a (rys. 61c).

Płaszczyzna ta byłaby również prostopadła do rzutni poziomej ;r, (rys. 6 ld).

Wniosek

Dowolna płaszczyzna d(h_(I, vj w układzie 7T,_t jest rzutującą na rzutnię dodatkową n., jeżeli rzutnię tt₄ obierzemy prostopadle do śladu poziomego płaszczyzny, tj. h_a lub prostopadle do rzutu poziomego dowolnej prostej poziomej, należącej do płaszczyzny OL

Wniosek jest także prawdziwy wówczas, gdy w miejsce h_u podstawimy v_a lub rzut pionowy dowolnej prostej, należącej do płaszczyzny a i jednocześnie równoległej do rzutni pionowej (rys. 62a,b).

W tej sytuacji rzutnia dodatkowa będzie prostopadła do rzutni

Rys. 62

69