Przechwytywanie w trybie pełnoekranowym 07 20092959

fazy procesu recepcji dotyczy jego wskaźnik, można mówić o zasięgu percepcji, rozumienia, aprobaty, zapamiętania lub wykorzystania (zastosowania).

Odbiór mediów pociąga za sobą - a przynajmniej może pociągać - różne skutki. Bywają zamierzone i niezamierzone zarówno przez nadawcę, jak i przez odbiorcę. Bywają też pożądane i niepożądane czy to przez nadawcę, czy to przez odbiorcę. Choć teoretycznie można oceniać, czy skutki są zamierzone i pożądane niezależnie od siebie przez nadawcę i przez odbiorcę, zwykle ocenia się je z punktu widzenia nadawcy, bo większość badań nad odbiorem mediów i przekazów (reklamowych czy propagandowych) podejmowana jest w interesie i z inicjatywy nadawcy. Skutki zamierzone, a tym samym pożądane przez nadawcę (bo trudno przyjąć, żeby nadawca zamierzał osiągnąć skutki przez siebie niepożądane, choć zdarza się wywołać skutki pożądane w sposób niezamierzony) nazywa się skutecznością (inaczej: efektywnością) przekazu, przekazów albo jednego czy wielu mediów. Skutki recepcji przekazów medialnych nie ograniczają się do ich bezpośrednich odbiorców. Oni bowiem zwykle się dzielą odebranymi z mediów informacjami i komentarzami - zwłaszcza zaś tymi, które ich żywo obchodzą - z innymi ludźmi.

Istotnym warunkiem bezpośredniego odbioru zawartości gazet i czasopism jest ich czytelnictwo. Nazywa się ono - jak już wspomniałem - stałym lub regularnym w przypadku osób, które czytają każdy lub prawie każdy numer danej gazety lub danego czasopisma. Czytanie tylko niektórych numerów gazety lub czasopisma cechuje czytelników dorywczych lub nieregularnych, i odpowiednio nazywa się czytelnictwem dorywczym lub nieregularnym. Przeczytanie jednego lub dwóch numerów pisma w ciągu upoważnia do mówienia o jego czytelnictwie sporadycznym.

Zasięg czytelnictwa poszczególnych gazet i czasopism zwykle idzie w parze z ich pokupnością, której zazwyczaj towarzyszy ich poczytność; pokupność gazet i czasopism, a zwłaszcza ich poczytność z oczywistych względów uzależniona jest od ich dostępności.

Czym dla odbioru gazety i czasopisma jest ich dostępność i poczytność, tym dla programów radiowych i telewizyjnych jest ich słyszalność i widzialność (odpowiedniki dostępności gazet i czasopism) oraz słuchalność i oglądalność (odpowiedniki poczytności gazet i czasopism).

Wydrukowane nakłady gazet i czasopism, wyprodukowane programy radiowe i telewizyjne, a także filmy udostępniane są publiczności w toku zorganizowanego działania instytucjonalnego zwanego dystrybucją. Dystrybucją lub kolportażem nazywa się rozprowadzanie nakładów gazet i czasopism w kioskach i w innych punktach sprzedaży prasy, dostarczanie gazet i czasopism prenumeratorom, a także rozdawanie w miejscach publicznych wydawnictw bezpłatnych. Dystrybucją (choć już nie kolportażem) nazywa się kierowanie gotowych programów, słuchowisk, spotów reklamowych itp. do emisji do różnych stacji radia i telewizji.