skanuj0226 bmp

2. Budowanie rynku usług medycznych 227

niezbędnych danych, pozwalający na ich łatwe archiwizowanie i odtwarzanie. Przetwarzanie danych powinno być, w jak największym zakresie, oparte o wyspecjalizowany personel (również zewnętrzny), a w minimalnym tylko stopniu o lekarzy.

Wszystkie działy zakładu powinny mieć ustalone budżety i być rozliczane z ich wykonania.

W celu wprowadzenia poprawnego systemu zarządzania poprzez koszty, powinny zostać stopniowo wyceniane procedury medyczne, to znaczy poszczególnym czynnościom przewidzianym w opisie zadania powinny być przypisane wartości zużytych materiałów i czasu pracy personelu.

Stan magazynowy leków i materiałów na każdym oddziale powinien być pod nadzorem.

Ważnym postulatem jest skoncentrowanie się organizacji na świadczeniu własnych usług, czyli usług medycznych. Wszelka działalność towarzysząca (pranie, przygotowywanie posiłków, sprzątanie, usługi transportowe, a także badania laboratoryjne) powinna być świadczona zakładowi przez podmioty zewnętrzne, wyłonione w drodze przetargu.

2.3. Wewnętrzny rynek usług

Rozwiązania ustrojowe, charakterystyczne dla państwa opiekuńczego, są skierowane na wyrównywanie poziomu życia wszystkich ludzi. Państwo pomocnicze stara się wyrównać szanse życiowe wszystkich ludzi. Te dwa, zbliżone pozornie podejścia, implikują zupełnie inne rozwiązania w organizacji usług publicznych. Ma to swój wyraz także w organizacji i regulacji rynku usług medycznych.

Naczelnym postulatem w kolejnych podejściach do reformy organizacji ochrony zdrowia w Polsce jest równość dostępu do świadczeń zdrowotnych, finansowanych ze środków publicznych. Postulat równego dostępu majak dotąd, na całym śwłecie wyłącznie wymiar teoretyczny (może z wyjątkiem małych, zamożnych państw europejskich). Środki publiczne przeznaczone na ochronę zdrowia, gromadzone w formie podatków lub składki ubezpieczeniowej mają konkretny wolumen w danym miejscu i czasie. Mogą zatem wystarczyć na sfinansowanie określonego pakietu usług, przy założeniu określonego poziomu wynagrodzeń pracowników służby zdrowia, stabilnych cen leków, środków medycznych i innych usług materialnych koniecznych do funkcjonowania świadczeniodawcy.

Na polskim rynku usług medycznych dominujące znaczenie mają samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej, które zgodnie z przepisami właściwej ustawy posiadają osobowość prawną, a zasady ich funkcjonowania i prowadzenia gospodarki finansowej można określić jako niezbyt udaną hybrydę przedsiębiorstwa państwowego i spółki prawa handlowego.

Każdy SP ZOZ ma swój organ władzy publicznej, który definiuje się w ustawie jako „organ, który utworzył zakład”. Uprawnienia takiego organu są dość ograniczone, a w bieżącej działalności zakładu sprowadzają się praktycznie do możliwości