str 028 029

niowej Wielkopolsce. Umiejętnie zorganizowana koncentracja sil pod Kościanem, a następnie zdobycie samego miasta pozwoliło w dalszym toku działań na przyłączenie tych terenów do Polski. Odwaga osobista i zapał do walki, niekiedy wręcz graniczący z brawurą, to już cechy nie tyle wodza, ile rycerza i takim musimy widzieć młodego króla.

Wrogowie państwa polskiego w miarę upływu czasu śledząc wzrost znaczenia młodego dziedzica tronu polskiego, Kazimierza, zdawali sobie sprawę z tego, że nowy król staje się coraz twardszym przeciwnikiem. Nic też dziwnego, że Krzyżacy uciekali się do międzynarodowej plotki i intrygi, by nadszarpnąć mu opinię w oczach Europy. Raz zdarzyło się to, jak pamiętamy, w momencie gdy posłowie Zakonu karmili ciekawość obcych dworów ironicznymi informacjami o „tchórzliwej ucieczce” Kazimierza z pola- bitwy pod Płowcami. Drugi wypadek zdarzył się w czasie pobytu królewicza na dworze w Wyszehradzie, kiedy ci sami Krzyżacy umiejętnie uaktywnili grupę feudałów węgierskich wrogich Polsce przeciwko sojuszowi z nią. Był ponadto zamach zbrojny na siedzibę Kazimierza w Pyzdrach, z którego dobrze zorganizowana łączność wojskowa i natychmiastowa decyzja wycofania się uratowały naszego bohatera.

BUDOWANIE PODSTAW POTĘGI PAŃSTWA

Jaki był kraj, na czele którego stanął ten zaledwie 23-letni władca? Jest rzeczą oczywistą, że szczególnie w pierwszych latach swych rządów Kazimierz często korzystał z pomocy licznych doradców. Najczęściej byli to ci sami ludzie, którzy towarzyszyli Łokietkowi w jego sterowaniu państwem. Na czoło rady królewskiej wysunęło się teraz zwłaszcza dwu możnych, a mianowicie wojewoda krakowski Spytko z Melsztyna oraz archidiakon krakowski Jarosław Bogoria, dawni wychowawcy Kazimierza.

Byli również inni doradcy, większość z nich pochodziła z dzielnicy małopolskiej, gdyż właśnie możnowładztwo tej ziemi poparło zjednoczeniowe koncepcje Łokietka, a później obsadziło najważniejsze urzędy w państwie. Fakt ten będzie miał później ogromny wpływ na zainteresowania i kierunki polityki państwowej, W tym też okresie jedynym sojusznikiem Polski na arenie międzynarodowej był król Węgier Karol Robert.

29