Nietrzymanie moczu06 (2)

W leczeniu w takiej sytuacji konieczne jest wprowadzenie systematycznego wprowadzania do toalety oraz stosowanie kontrolowanego wypróżniania. Skuteczny okazał się schemat kontrolowanej ewakuacji stolca u dementywnych chorych, którym podawano codziennie kodeinę, a 2x w tygodniu stosowano enemę. Drugi etap, przy bardziej nasilonych zaburzeniach, polega na stosowaniu schematu częstego wyprowadzania do toalety z jednoczesnym raz dziennie zakładaniem czopków przeczyszczających. U najtrudniejszych chorych należy zahamować spontaniczne opróżnianie podawaniem loperamidu lub kodeiny i stosowaniem czopków lub enemy w dogodnym czasie.

Nietrzymanie zależne od schorzeń towarzyszących jest dość powszechne u osob w starszym wieku. Bezpośrednio po ostrym epizodzie mózgowym około 40% chorych wykazuje NS, które u około 10% utrzymuje się 3-6 miesięcy. U chorych z długotrwała cukrzycą na skutek enetropatii w leniwym jelicie dochodzi do nadmiernego wzrostu bakterii z następową charakterystyczną nocną biegunką. Ponadto neuropatia prowadzić może do wielopoziomowej dysfunkcji anorektalnej z nieprawidłowym napięciem zwieraczy, osłabieniem odruchów, podatności odbytnicy i zaburzeniami czucia.

Objawowe przyczyny nietrzymania stolca

•    Nadużywanie środków przeczyszczających

•    Efekty uboczne leków (np. żelazo)

•    Uchyłkowatość

•    Stan zapalny odbytnicy lub odbytu

•    Nowotwór

•    Wypada nie odbytu

•    Choroba Leśniowskiego-Crohna

•    Wrzodziejące zapalenie jelita grubego

•    Zespół złego wchłaniania

•    Niedokrwienie jelita grubego

•    Nietrzymanie stolca należy do dość częstych zaburzeń u chorych geriatrycznych .

•    W każdym przypadku wskazana jest dokładna diagnostyka umożliwiająca określenie przyczyny z wdrożeniem odpowiedniego leczenia.

•    Ważnym elementem postępowania jest multidyscyplinarna ocena stwierdzanych u chorego zaburzeń i współdziałanie członków zespołu leczącego w opanowaniu stwierdzanych nieprawidłowości.