P1010805 (2)

242

5. BE1JCI PODSUWN1COWB

Sp°ny pachwinowe można obliczyć ze wzoru

Oznaczenia: 7 — moment bezwładności całego przekroju względem osi przechodzącej przez środek ciężkości, S — moment statyczny przekroju prostokątnego (główki szyny)

1 M

—5+ Rys. £22. Przekrój przez szynę zastępcza z ciągłą podkładką metalową

względem osi przechodzącej przez środek ciężkości całego przekroju, R — nacisk koła, Q=Rf.2 w ogólnym przypadku położenia koła, R/2śQ^R na styku szyn.

Na styku szyn spoinę należy zwiększyć.

5.5.2. Kotwienie szyn

Stosunek siły A w śrubie kotwiącej do nacisku koła R wyraża się funkcją

R — wielkość stała, A — wielkość zmienna.

Wzory na wartość A zostały wyprowadzone w Biuletynie Technicznym Biur Projektów Bud. Przem. („Mocowanie szyn podsuwnicowych do podłoża żelbetowego” — dodatek do nr 6, 1956 r., inż. Kazimierz Dobrowolski).

Kotwy końcowe wymiaruje się na siłę A = 0,217/?, kotwy pośrednie na siłę A —0,045J{. Położenie zakotwienia końcowego powinno wynosić najwyżej x=2,14L, największy rozstaw kotew pośrednich x=l/2=(n/2)L, przy czym l — długość fali p§

Rysunek 5.23 przedstawia poszczególne wykresy wartości statycznych w szynie. Na podstawie wykresów tych łatwo zorientować się we właściwym rozstawie śrub kotwiących.

Jak wynika z wzorów najważniejszą wielkością pomocniczą w obliczeniach statycznych belek lub szyn na podłożu sprężystym jest cecha sprężystości L. Iloczyn ni jest równy długości fali lub odległości punktów zerowych w charakterystycznych krzywych statycznych. Korzystając z doświadczeń Schleichera („Bauing”, 7/1926 r., s. 931/35 i 949/55) | można dla przypadku ułożenia szyny na betonie wprowadzić uproszczenie, polegające na zamianie cb modułem sprężystości betonu E_b, przyjmując średnio J5#>»2»10' 10⁵ można napisać

czyli

2,10 10* _in 2,10-10⁵"¹ ’

L—i/4QI.

Jak wykazały doświadczenia, najbardziej korzystne pod względem statycznym jest mocowanie szyn do podłoża za pomocą żabek (łapek) dociskowych, które umożliwiają podłużny ruch szyny z powodu wydłużenia termicznego.

Celem uniknięcia pełzania szyn, przy zamocowaniu, umożliwiającym ich ruch podłużny, stosuje się punkty stale, w których szynę kotwi się w betonie.

Kotwienie wykonuje się przez wbetonowanie kawałka szyny prostopadle do toru, do którego przyspawa się szynę, tworzy się w ten sposób staty punkt.

Punkty stałe umieszcza się w połowie długości belki pomiędzy dylatacjami.

Styk szyny wykonuje się poza dylatacją belki w odległości około 50 cm. Pod stykiem wbetonowuje się kawałek szyny długości około 70 cm, równoległe do toru, celem zabezpieczenia podłoża od wpływu nadmiernych naprężeń.

rt.1    i

M-alrt

SIŁY POPRZECZNE

i

HOHEHTY

GNĄCE

L-CECHA SPRĘŻYSTOŚCI

Rys. 5.23. Wykresy wartości statycznych dla szyny podsuwnicowej

Górne krawędzie belki żelbetowej przy dylatacji należy zabezpieczyć kątownikami 40 x 60 x 5, kotwiąc je w belce.

Jeżeli szyna jest dobrze spawana w stykach i pod stopką w styku gładka, a umocowanie jej do belki wykonane będzie za pomocą żabek, wtedy można pominąć punkty stale. Ponieważ proces przesuwania się szyny jest dość długi, można więc co pewien czas wykonać przesunięcia szyn do pierwotnego położenia.

Przykład 26. Obliczyć podsuwnicową belkę żelbetową prefabrykowaną dla danych; nośność suwnicy Q= 12,5 T, rozpiętość suwnicy £=14m, rozstaw kół R=4,10 m, szerokość suwnicy fi+2s= =4,10+2-1,32*6,74 m, wysokość suwnicy od główki szyny -<i—2,396 m, długość suwnicy £, + 2fl— = 14+2-0,21 -14,42m, ciężar suwnicy G,-I9,0T, ciężar kabiny z aparaturą elektryczną G»=1,4T, ciężar wciągarki z wyposażeniem elektrycznym G=5,27 T, wg tabl. 77 maksymalny nacisk koła ca