skanuj0046 (59)

Metody pomocy

rosły, a zaakceptować fakt, że nie myśli ono gorzej, a tylko inaczej niż dorosły. Sposób jego myślenia uzależniony jest od wieku. Takie rozwojowe podejście zapoczątkował J. Piaget, który opracował koncepcję stadialnego rozwoju myślenia. W skrócie przedstawia się ona następująco:

1 Stadium myślenia sensomotorycznego (od 0 do 2 roku życia)

II. Stadium przedoperacyjne (2-6, 7 roku życia) - na początku tego etapu myślenie i działanie stanowią jeden nierozłączny proces. W tym czasie dziecko opanowuje język, powstają wyobrażenia — dziecko może już wyobrazić sobie przebieg działania bez wykonywania go. Jednakże wykonywane operacje dotyczą działań konkretnych, są ponadto nieodwracalne. Wraz z rozwojem mowy dziecko staje się zdolne do myślenia symbolicznego, jednak możliwości intelektualne nadal zdominowane są przez spostrzeżenia, a myślenie podlega poniższym ograniczeniom:

•    egocentryzm - dziecko nie jest w stanie zrozumieć, że mogą istnieć inne punkty widzenia niż jego,

•    centracja — koncentracja tylko na jednej właściwości przedmiotu z pomijaniem

innych,

•    nieodwracalność - niezdolność do powrotu w myślach do punktu wyjścia.

III. Stadium operacyjne (myślenie konkretno-obrazowe; 6, 7-11, 12 rok życia) — stopniowe nabywanie odwracalności myślenia (potrafi odwracać operacje, czyli wracać do punktu wyjścia rozumowania). Pojawia się zdolność do decentracji, dziecko zaczyna patrzeć na zdarzenia, przedmioty z różnych punktów widzenia (nie tylko własnego, jak dotychczas). Wzrasta zdolność do posługiwania się takimi operacjami jak:

•    szeregowanie - zdolność do podporządkowania elementów według jakiegoś porządku, np. wg wielkości, odległości, koloru;

•    klasyfikacja - zdolność do grupowania przedmiotów według ich cech wspólnych i właściwości.

W tym stadium dziecko, aby rozwiązać jakiś problem w sposób logiczny, potrzebuje manipulacji i eksperymentowania na rzeczywistych przedmiotach.

IV Stadium operacji formalnych (po 11,12 roku żyda) - zdolność do myślenia abstrakcyjnego bez odwoływania się do konkretnych zdarzeń, przedmiotów (rozwiązywanie problemów w umyśle), myślenie staje się podobne do myślenia człowieka dorosłego.

Aby móc w sposób skuteczny uczyć się matematyki, dziecko musi osiągnąć dojrzałość rozumowania na poziomie konkretnym i większość dzieci rozpoczynających naukę w klasie pierwszej weszła już w to stadium rozwojowe. Istnieje jednak pewna grupa dzieci (np. z FAS), których myślenie nadal znajduje się na poziomie przedoperacyj-nym — one później nabywają umiejętności myślenia na poziomie operacji konkretnych,