SNC00492

jm jirir/ i^r/yk, natomiast pozostała część, ij. około 65% zabieraj _Ą iłfttuior Komunikowanie niewerbalne jest uzupełnieniem i fczmociMea*^ jodnftgo i ustnego komunikowania werbalnego, i jest i nim nierozen^|^ 1 nr jł go występowanie wiąże się przede wszystkim z zaangażowaniem In dr nir pdrroe. W komunikowaniu niewerbalnym biorą udział wsztkU. *'*» fłrtUM p/ro/urmrwania nie towarzyszy pisemnemu komunikowaniu i je*k/^ ii tKlfu do wychwycenia w komunikowaniu audytywnym (np. rozmowa

rt/r

k,i/ radiowy). Komunikowanie niewerbalne tworzy kilka grup srgnałó* ^

Sygnały w komunikowaniu niewerbalnym Kinwjetyka (patrz 1.3.1.)

łlsprrsp twarzy i mowa dała. Ekspresja twarzy obejmuje mimikę. ruchv nosa, ^

In wi, lurfitakt wzrokowy, spojrzenie, zmiana koloru skon (czerwienienie się lub bfea u im »•). W sposób niekontrolowany może wyrażać uczucia takie jak szczęście, sibbiH zaskot zenie, strach, obawę, niezadowolenie, etc. Na mowę dala składa się gestyk^j.

< )-i i,|k i dłoni, ruchy ciała, przyjmowane pozy, sposób poruszania się. itp. Woda*. lywanht tych sygnałów zaangażowany jest zmysł wzroku.

Parajęzyk (patrz. 1.3.1.)

Iwoi zą go flwie grupy sygnałów, które są odbierane za pomocą zmysłu słuchu. Najeżą do nic h:

•    (< < by wokalne głosu, jak: ton, barwa, wysokość, natężenie, głośność i modulacja oraz tempo mówienia;

•    intei lei cnc je wokalne, czyli wzajemne oddziaływanie na siebie dwu lub więcej cech głosu, oraz wszelkie dźwięki pozajęzykowe, jak „uf”, „ach”, „eee”, itd.

Autoprezencja

jest to wygląd fizyczny człowieka, jego budowa dała, ubranie, fryzura, makijaż, biżu-trria i noszone dodatki; elementy te dają dużo informacji o jednostce i czasami już na wstępie przesądzają o relacjach komunikacyjnych. Wygląd sugeruje nam przynależmy/ do subkultury, grupy zawodowej i społecznej, pomaga we wstępnej ocenie oso-by, wskazu je na zainteresowania, zamożność, gust, etc. W tym przypadku pojawić się mn/e zjawisko generalizacji metaforycznej, polegającej na przenoszeniu prezencji jed-nnstki na jej cechy psychiczne i osobowościowe.

Dotyk

|csi ważnym sygnałem wyrażającym się w uśdsku dłoni, poklepywaniu lub obejmowaniu długiej osoby przy powitaniu lub w innej sytuacji; dotyk świadczy o stosunku cinoł (dualnym i zależy zarówno od uprzejmośd, kultury’ osobistej, wychowania, preferencji jednostki, jak i od kontekstu kulturowego;

Proiurmika (patrz 1.3.1.)

< ^)bci^mu)^{e a}*p61 sygnałów mających zastosowanie w badaniach dystansu interpersonalnego i relacji przestrzennych między komunikującymi się osobami. Zaliczamy do

'I buleni, i. 46.