NDIGDRUK01347008277185 1L

10

małopolska po bohatersku czoło dziczy mongolskiej, bohaterstwo to jednak rozprysło się w bitwach z niezliczonymi zastępami żółtych djablów. Pod Chmielnikiem legła na krwawem polu znaczna część rycerstwa polskiego.

Posuwając się szlakiem polskim, spalili Tatarzy Sandomierz, Kraków i Wrocław, a dotarłszy do Lignicy na Śląsku, pobili wojska księcia Henryka Pobożnego.

Mimo tych klęsk dali sobie Polacy raaę. Padając, rozpryskując się, podnosiło, się rycerstwo ciągle, stawiało Tatarom opór i wypędziło ich ze swojej ziemi. Zasłużyło sobie na zaszczytną nazwę „przedmurza chrześcijaństwa".

Zwyciężyła Polska, ale to zwycięstwo groziło jej nędzą. Miasta, wsie, zamki, kościoły zburzyli Tatarzy, zagrabiali wszystko, co się tylko dało, wycięli mnóstwo rycerstwa i wzięli W okrutną niewolę (W jasyr) krocie niewolników, mężów i kobiet.

Zabrakło W kraju pieniędzy i rąk do pracy. W trudnem położeniu znaleźli się książęta polscy, pozDawieni środków do zatarcia poniesionych strat. Trzeba było sprowadzić do spustoszonych ziem jakieś nowe, pracowite ręce.

Takie pracowite ręce znalazły się w Niemczech.

Więc wysłali książęta polscy do Niemiec werbowników (Niemców), którym udało się namówić swoich ziomków do wędrówki na północ.