54252 Obraz6 (3)

178

Zmniejszenie przejrzystości optycznej, przy stałej długości drogi wiązki światła L, jest proporcjonalne do stężenia m_s cząstek pochłaniających i rozpraszających światło w' ośrodku oraz do współczynnika pochłaniania światła A, wg zależności:

T[K|.p(P.|

i Ekstynkcja = Absorpcja + Rozpraszanie

Rys. 11.3. Zasada pomiaru emisji cząstek stałych w metodzie optycznej

I/l₀ = exp (- A • m_s ■ L),,    (11-1)

gdzie: Io - natężenie światła dla gazu wzorcowego (optycznie czystego),

I - natężenie światła dla badanej próbki,

A - współczynnik pochłaniania, m²/g,

m_s - stężenie cząstek w komorze pomiarowej, g/m³,

L - długość drogi pomiarowej, m.

Po zastąpieniu iloczynu A • m_s wielkością K równanie (11.1) sprowadza się do znanej postaci równania Bouguera , które można uzupełnić o współczynnik redukcji warunków pomiaru do warunków normalnych (To, Po):

I/I₀= exp (-K • L ) = exp (-K • L •    ),    (11.2)

T - P₀

gdzie: K - współczynnik ekstynkcji, m"¹, ekstynkcja = absorpcja + rozpraszanie,

T, P - temperatura i ciśnienie otoczenia,

T₀, Po - temperatura i ciśnienie odniesienia (273,15 K; 1,01325 • 10⁵ Pa). Współczynnik K w powyższym równaniu nosi nazwę współczynnika ekstynkcji, która obejmuje zarówno absorpcję, jak i rozpraszanie światła. Gdy wielkość mierzonych cząstek jest znacznie mniejsza od długości fali światła, zjawisko rozpraszania można pominąć, a współczynnik K przejmuje funkcję współczynnika absorpcji. Wielkość L opisuje długość drogi optycznej strumienia światła przez badaną próbkę i tylko przy pojedynczym jego przejściu przez komorę pomiarową

* Równanie to jest bardziej znane pod nazwą równania Lamberta lub Lamberta-Beera; prawo Beera dotyczy roztworów rozcieńczonych.