img13001 djvu

100

Wtedy najfortunniejszą uczułem godzinę,

Kiedym tę ujrzał Panią, przepłynąwszy Dźwinę.¹) Noszę wiecznie w umyśle jej konterfekt żywy, Niech ją raz jeszcze widzę, już umrę szczęśliwy. Część jej okazałego była przy niej dworu,

Lepszego znaleść nigdy się można wyboru, Dorodni, oświeceni i pełni zaszczytów,

Łączą grzeczność wersalską z walecznością Scytów. Jako na damasceńskiej cedr wyniosły górze,

Wśród jaworów obłoki wyższą głową porze,

Tak Potemkin szlachetny między całym dworem, Nabytym zasługami wyższy jest faworem.

Książe ten, a dzierżyciel krajów Mitrydata, Wspiera swym barkiem ciężar Rossyjskiego świata. Lustr i szczęśliwość państwa jedynie go wiążą, Tam wszelkie jego myśli, rady, czyny, dążą.

Był i Romanców przy niej, który dumne rogi Księżycowe podesłał pod swej Pani nogi.

Ten wojny trudne wiodąc w nieprzyjaznym kraju, Imię od schwytanego pozyskał Dunaju.

Burze niebios, Hemowe zatrzymują skały,

A tego bohatera wstrzymać nie zdołały,

Który gdy wśród nich zamknął ottomańskie siły, Mógł onym z tych wierzchołków usypać mogiły; Lecz odgroziwszy miecza nad niemi dobyciem, Darował zwyciężonych bojaźliwem życiem.

Ach! czemu się ważyłem choć w cząsteczce czyny, Słabem piórem rysować wielkiej Katarzyny! Macedo, który wielkim pierwszy był nazwany,

Od mniej zdatnej być ręki nie chcąc potrafiany, Jedynie się dozwalał stawiać na obrazie

') W Połocku i Mohilowie.