0000001 18

Ryc. 25. Ćwiczenie samowspomagane stawu kolanowe.

go.

Ryc. 26. Ćwiczenie rozciągające stawu barkowego. Rozciąganiu poddawane są przykurczone mięśnie przywodzące tego stawu.

Ryc. 27. Wyciąg rozciągający stawu kolanowego. Rozciąganiu poddawany jest przykurczony mięsień czworoglowy uda, prostujący staw kolanowy.

Ryc. 28. Ćwiczenie czynne w odciążeniu stawu biodrowego. Odciążenie kończyny za pomocą podwieszek. Ćwiczone są mięśnie odwodzące i przywodzące kończynę dolną w stawie biodrowym.

Ryc. 29. Ćwiczenie czynne w odciążeniu z oporem stawu kolanowego. Wzmacniany jest prostownik tego stawu — mięsień czworoglowy uda.

wyciągi rozciągające (ryc. 27). Zabiegi te polegają na rozciąganiu przykurczonych okołostawowych tkanek miękkich lub mięśni za pomocą odpowiednio dawkowanej siły zewnętrznej. Naturalnie, podczas wykonywania ćwiczeń rozciągających siła redresująca nie może działać na miejsce złamania. W przeciwnym razie ćwiczenia takie mogą osłabić zrost kości.

Ćwiczenia muszą być kontynuowane aż do uzyskania pełnego zakresu ruchów w stawach usprawnianej kończyny.

Drugim naczelnym celem usprawniania leczniczego jest przywracanie pełnej siły, masy i wytrzymałości mięśni chorej kończyny. Nierzadko, na skutek długotrwałego unieruchomienia w opatrunku gipsowym osłabienie mięśni jest tak duże, że icli wzmacnianie trzeba rozpocząć od ćwiczeń czynnych w odciążeniu¹ (ryc. 28), które polegają na samodzielnym wykonywaniu ruchów w stawach przy odciążaniu ćwiczonej kończyny.

Następnie podejmuje się ćwiczenia czynne w odciążeniu z oporem (ryc. 29), w których kończyna jest odciążona, lecz mięśnie pokonują nieznaczny zewnętrzny opór.

Wraz ze zwiększaniem siły mięśni wprowadza się ćwiczenia czynne (ryc. 30), wolne, polegające na samodzielnym wykonywaniu ruchów w stawach z pokonaniem tylko ciężaru ćwiczonego odcinka ciała.

37

1

Czyli po wyeliminowaniu siły ciężkości.