Polityka i prawo polskie:

Polityka energetyczna uwzględnia aspekt gospodarczy, społeczny i środowiskowy. Jednym z podstawowych środków wdrażania(?) jest prawo - sprawdza się dla państwa, w którym społeczeństwo egzekwuje prawo.

Szczeble:

1. - globalny

2. -regionalny

3. -unijny

4. -krajowy

5. -samorządowy (gminny)

6. -przedsiębiorstwo energetyczne

7. -poziom odbiorców

Na szczeblach 1-6 prowadzi się politykę energetyczną

Polityka energetyczna - w tzw. Teorii post behawiorystycznej oznacza strategię rozwiązywania problemów społecznych wynikających z deficytu dóbr w postaci paliw i energii. Stanowi swoistą służbę społeczną dążącą do usuwania ograniczeń i zaspokajania potrzeb ludzi.

Sektor energetyczny społecznie odpowiedzialny, podstawowym podmiotem jest odbiorca i wszystko robi się pod niego. Jeżeli dane społeczeństwo wymaga czystej energii, lepszych kontaktów, to mają obowiązek zamiany nastawienia i starać się dopasować do potrzeb odbiorców.

Przedsiębiorstwo energetyczne może być prowadzone w sposób:

I - bardziej sformalizowane (aktywność państwa)

II - mniej sformalizowane (aktywność odbiorcy w gospodarstwie domowym)

Ad. 1. Demokratyczne państwo prawa - społeczeństwo zna politykę lub ma dostęp do jej poznawania. Wszelakie dokumenty są dostępne.

Dokumentem o charakterze politycznym jest „Polityka energetyczna Polski do 2030r.”, która jest załącznikiem do uchwały rady ministrów z dnia 10.11.2009r.

Prawo jest wtórne w stosunku do polityki.

Ustawa „prawo energetyczne” - art.:

12 - określa organ odpowiedzialny - Minister Gospodarki

13 - określenie celu

14 - określenie tego co zawiera

Celem polityki energetycznej jest bezpieczeństwo i wzrost konkurencyjności gospodarki, efektywność energetyczna oraz ochrona środowiska.

Zakres polityki energetycznej:

1. Bilans paliwowo-energetyczny kraju;

2. Zdolności wytwórcze krajowych źródeł paliw i energii;

3. Zdolności przemysłowe, w tym połączenia trans graniczne;

4. Efektywność energetyczna gospodarki;

5. Działania w zakresie ochrony środowiska;

6. Rozwój wykorzystywania OZE;

7. Wielkość i rodzaje zapasu paliw;

8. Kierunki restrukturyzacji i przekształceń własnościowych sektora paliwowo-energetycznego;

9. Kierunki prac naukowo badawczych;

10. Współpraca międzynarodowa;

Struktura:

1. Ocena realizacji polityki energetycznej państwa za poprzedni rok;

2. Część prognostyczną obejmującą okres nie krótszy niż 20lat;

3. Program działań wykonawczych na okres 4lat zawierający instrumenty jego realizacji;

Procedury przyjmowania prawa energetycznego:

1. Minister Gospodarki przygotowuje projekt, co 4lata;

2. Rada Ministrów na wniosek Ministra Gospodarki przyjmuje politykę energetyczną;

3. Minister Gospodarki publikuje prawo energetyczne w dzienniku „Monitor Polski”;

Polityka energetyczna kontrolowana między innymi przez: Ministra Gospodarki, co roku przedstawia raport z realizacji w zakresie bezpieczeństwa zaopatrzenia w gaz ziemny i energię elektryczną.

Bezpieczeństwo energetyczne - cel polityki energetycznej i prawa energetycznego. Obecnie jest to podstawowy element bezpieczeństwa państwa.

Definicja bezpieczeństwa energetycznego: stan gospodarki, który umożliwia pokrycie bieżącego i perspektywicznego zapotrzebowania odbiorców na paliwa i energię w sposób technicznie i ekonomicznie uzasadniony, przy zachowaniu wymaganej ochrony środowiska.

Bezpieczeństwo energetyczne opiera się na:

1. Stanie gospodarki;

2. Zapotrzebowaniu odbiorców;

3. Ochronie środowiska;

Bezpieczeństwo energetyczne - element zrównoważonego rozwoju określającego w Polskiej konstytucji i w prawie unijnym. Opiera się na trzech prawach: aspekcie gospodarczym, społecznym i środowiskowym. Obowiązuje obecnych i przyszłych pokoleń.

Środki (kierunki podstawowe) polityki energetycznej:

1. Poprawa efektywności energetycznej;

2. Wzrost bezpieczeństwa dostaw paliw i energii;

3. Dywersyfikacja struktury wytwarzania energii elektrycznej poprzez energetyki jądrowej;

4. Rozwój OZE, w tym biopaliw;

5. Rozwój konkurencyjnych rynków paliw i energii;

6. Ograniczenie oddziaływania energetyki na środowisko;

Instrumenty polityki energetycznej (narzędzia podstawowe):

1. Regulacje prawne;

2. Bieżące monitorowanie sytuacji na rynku paliw i energii;

3. Działania na rynku(tego słowa nie jestem pewien) europejskim;

4. Działanie informacyjne;

5. Wsparcie ze środków publicznych;

6. Efektywne wykorzystanie nadzoru właścicielskiego;

7. Bieżące działania regulujące prezesa URE;

8. Systemowe mechanizmy wsparcia;

9. Działanie jednostek samorządów terytorialnych;

10. Zhierarchizowane planowanie przestrzenne;

Ad. 1 Wymuszone przez pakiet energetyczny, wysoka energochłonność PKB. Cel - zero-emisyjnego wzrostu gospodarczego. Zmniejszanie energochłonności do średniej europejskiej. Wsparcie kooperacji, zmniejszenie strat sieciowych,

Ad.2 Rozumiane jako zabezpieczenie stabilnych dostaw paliw i energii na poziomie pozwalającym zaspokojenie potrzeb krajowych i po akceptowanych przez gospodarkę i społeczeństwo cenach, przy założeniu optymalnego wykorzystania krajowych zasobów surowców energetycznych, oraz poprzez dywersyfikację źródeł i kierunków dostaw ropy naftowej i paliw gazowych.

80% gazu z Rosji;

95% ropy z Rosji;

- Odtwarzanie i wzmocnienie sieci energetycznych;

- przeniesienie na Ministra Gospodarki nadzoru właścicielskiego nad operatorem sieci przesyłowych;

- Kogeneracja;

Ad. 3

- przygotowanie infrastruktury;

-wybudowanie i uruchomienie elektrowni jądrowej;

Ad.4 Wzrost udziałów OZE do 15% w 2020roku. i 10% udział biopaliw na rynku paliw transportowych.

Ad.5 Zapewnienie niezależnego (lub niezakłóconego) działania na terenie rynku paliw i energii - ma to na celu stabilizację cen.

Ad. 6 Ograniczenie CO2, SO2, NOx, pyłów i negatywnego oddziaływania energetyki na stan wód powierzchniowych i podziemnych, poprawa stanu technologii na niskoemisyjne.

---