033 3

1.5.3. WEWNĘTRZNE ROZPLANOWANIE REDUKTORÓW [3], [18], [19] 1.5.3.1. OGÓLNE WIADOMOŚCI

Wewnętrzne rozplanowanie wykonuje się po skończeniu obliczeń wydrzymałościo

wych przekładni reduktora, na MM-papierz.e, w skali 1:1 (1:2), ołówkiem .

Wewnętrzne rozplanowanie reduktorów wykonuje się:

-    dla rozmieszczenia kół zębatych wewnątrz reduktora w sposób gwarantujący otrzymanie minimalnych wewnętrznych wymiarów reduktora (#we« i E*rw).

-    dla sprawdzenia, czy koła zębate jednego stopnia nic nakładają się na wały (koła) obok położonego stopnia reduktora.

-    dla wyznaczenia odległości między podporami wałów reduktora (L) przy takim roz mieszczeniu.

-    dla wyznaczenia punktów przykładania sił obciążających wał (odległości L\, Li, L3).

2.

3.

4.

5.

PARAMETRY ZADANE:

- wymiary zębatych przekładni wa!

co wych. stoZkov/ych, ślimakowych (1.5.2.1 lub 1.5.2.2. 1.5.2.3,
1.5.2.7). średnice warów dWQf (tabl.	7.7.4/
B (T)
A- Rys. 1.5.3.1.	2	—1
	—
Wymiary łożyska	y

DOBIERA SIĘ:

L_pxDpx(1,6+!,8)dwci - długość i średnice piasty.

- dobiera się z katalogu łożysk lub 1.5.5./ (ócz obliczeń) wymiary gabarytowe cdpcw.cdnich tcz/sk tocznych [0, G (T)) odmiany średniej o wewnętrznej średnicy d~ - dwat (rys. 1.5.J.1).

Odległość od wewnętrznej powierzchni ścianki reduktora

-    do bocznej powierzchni ocroccjęccj się części

-    do bocznej powierzchni toZyskc tocznego Odległość w osiowym kierunku między obracajgcymi się częściami osadzonym, na: - jednym walc

- róznycn watach

Promieniowa odległość rnięazy kotem zębatym jea nego stoonic a wałem drugiego stopnia (min) Promieniowa odległość od wierzchołków kół zębatych —do wewnętrznej poy/ierzchni ścianki korpusu -do wewnętrznej dolnej powierzchni ścianki korpusu (o wielkości C₆ decyduje objętość kadzi olejowej (1.8.IG.4-1.5.10.6, 1.5.11.2))

0-( 1,0+ 1,2)6

<?;= (3+5)

d?=(0i-5)

c₂- (0,8+ 1,0)6

e₄ - (1.5+2.0)6

e_t = : .25 e₆ = (5+10) m.

mm,

mm.

mm,

mm.

mm.

mm,

mm.

6.

/.

8. 5. 10. 17. 12. 13.

Odległość od bocznych powierzchni części obracajg-cych się razem 7 wałem do nieruchomych części zewnętrznych reduktora    e7=(5-8)

Szerokość kołnierzy K fęczonych śrubę o średnicy d_sr 7 = 1,55    K=f(d_sr) (ta bt. 1.5.31)

Sumaryczna szerokość kołnierzy    S=KfóiA

ORIENTACYJNE WYMIARY DO ROZPLANOWANIA

grubość ścianki korpusu reduktora dlc reduktoróy/ walcowych	028,0	mm,
jednostopnic wych	Ó=(0.025 <i» wai + ^1)	mm,
dwustopniowych dla reduktoróy/ stożkowych	Ó (0,028 Oamoi2i3)	mm,
jednostopniowych	Ó-(0.05 Re+ 1)	mm.
StoZkowo y/alcowych dla reduktoróy/ ślimakowych	6 = (0,025 C„«a! +3)	mm.
jednostopnic wych	6= (0,0A Ows,+2)	mm,
śiirnakowo walcowych	6 (0.0A aws, +3)	mm,
(większa wartość)	. d (0.028 Owt/af ~t 3)	mm.

i a. 15.

Grubość kołnierze pokrywy bocznej h_f—f(D) (tcbl. 1.5.10.1, rys. 1.530.1)) Wysokość łba śruby    h=0,c h,

Gruoość tulei    hj=f(D) (tabl. 1.5.10.18)

Grubość kołnierza tulei    h_?= h,

Odległość od bocznej powierzchni łożyska dc bocznej powierzchni nakładanej pokrywy h₄ dobiera się konstrukcyjnie    ^4 min =5

Odległość między bocznymi powierzchniami łożysk montowanych parami    h_s=(0+5)

Inne nieoznaczone parametry korpusu reduktora (1,5.10.1).

Po doborze orientacyjnych y/ymiorów należy wykonać rozplanowanie reduktora wg 7 8.3.2- 1.5.3.8.

Tabl. 1.5.3.1. Zależność K=f{d_k)

di7	K
mm
M8	24
M10	28
M12	33
M16	40
M20	48
M24	55

mm.

mm.

mm.

mm.

mm.

mm.

mm.

mm.

mm.