73981 Słownik Polsko Norweski5

dimittere 310 do

dimittere cz. zwolnić, odprawić (pracownika); dać dymisję, din z. twój, twoja, twoje, diplom n. dyplom, diplomat m. dyplomata; ~i n. dyplomacja; ~isk pm. dyplomatyczny, direksjon m. dyrekcja, direkte ps. prosto, bezpośrednio; pm. bezpośredni. direk(torat n. dyrektorat; ~tor m. dyrektor.

dirig ent m. muz. dyrygent; (mete-) prezes, przewodniczący; ~ere cz. (mote) prezesować; (trafikk) kierować, zarządzać; muz. dyrygować, dirk m. wytrych, dirre cz. drżeć, wibrować, dis m. (tóke) mgła; ~ig pm. mglisty, zamglony.

disiplin m. wychowanie, dyscyplina; (fag) przedmiot; ^ere cz. dyscyplinować; ~aer pm. dyscyplinarny, disippel m. uczeń, disk m. dysk; lada (np. w sklepie). diskont|ere cz. dyskontować, odliczyć; ~o m. dyskonto, odliczenie, potrącenie, diskos m. dysk. diskotek n. dyskoteka, disjkresjon m. dyskrecja; ~kre pm. dyskretny, ostrożny, diskriminasjon m. dyskriminacja. diskrimiinere cz. dyskriminować; ~nering m. dyskryminacja. disku|sjon m. dyskusja, dysputa; ~tere cz. dyskutować. diskvalifi|kasjon m. dyskwalifikacja; ~sere cz. zdyskwalifikować, dispensasjon m. wyzwolenie, uwolnienie od czegoś.

dispone|nt m. prezes; ~re cz. (bestyre) kierować, zarządzać; (ordne) załatwić, disponibel pm. dostępny, disposisjon m. zarządzenie, dyspozycja.

disputere cz. dysputować. disse z. Imn. od dette, denne, dissek ere cz. robić dysekcję; ~sjon m. dysekcja, analiza. dissen|s m. niezgoda, różnica zdań; ~ter m. różnowierca; ~tere cz. nie zgadzać się, odstąpić od wiary, dissident m. dysydent, dissonans m. muz. &cfig. rozdźwięk, dysonans, dysharmonia tonów, distanse m. dystans, odległość; ~re cz. zdystansować, distinksjon m. (merke) oznaka, symbol; dystynkcja; ~t pm. wyraźny, jasny.

distra here cz. oderwać uwagę, przeszkadzać; ~ksjon m. roztargnienie, distrć pm. roztargniony, distrikt n. dzielnica, okolica, okręg, dit ps. tam, dotąd, ditt z. twój, twoja, twoje; patrz też din.

divan m. tapczan. divergens m. rozbieżność; odchylenie; dywergenq‘a. diverse pm. rozmaity, różny. divi dend m. mat. dzielna; ~dende m. dywidenda; ~dere cz. rozdzielić.

divisjon m. podział, rozdział, dywizja.

djerv pm. śmiały, odważny. djevel m. diabeł, szatan, czart; ~sk pm. demoniczny, diabelski, czarci; ~skap m./n. diabelstwo. do m./n. ustęp, ubikacja, toaleta.

dobbel pm. podwójny, dwojaki; ~t ps. podwójnie; pm. patrz dobbel. dobbelt bokholderi n. podwójna buchalteria.

dobbeltspill n. obłudnictwo. dobbeltsidig pm. obustronny, dobbeltsyn n. med. widzenie zdwojone (podwójne), dobbelt sa mange dwa razy tyle. dobbeltvaerelse n. pokój dwuosobowy, dobie cz. podwoić, doctor m. patrz doktor, dog ps. jakkolwiek, jednak, jeszcze, dogg m. patrz dugg. dogmatisk pm. dogmatyczny, dokk m. mar. dok; torr-- m. suchy dok; --arbeider m. doker, robotnik portowy.

dokke m. patrz dukke. doktor m. doktor, (lege) lekarz;

- and m. doktorant, kandydat na stopień doktorski; ~grad m. doktorat, stopień doktora, doktrine m. doktryna, dokument n. akt, dokument, dokumentarfilm m. film dokumentalny.

dokument asjon m. dokumentacja, dowody; ~ere cz. dokumentować, dolk m. sztylet; ~e cz. pchnąć nożem (sztyletem); zasztyletować, zadźgać, zakłuć; ukłuć; han ~et ham i ryggen on wbił mu nóż w plecy.

dollar m. dolar.

dom m. orzeczenie; wyrok, sąd; katedra; patrz też domkirke. domene ti./m. dziedzina; hist. majątek ziemski, domestisere cz. oswoić; zaaklimatyzować (roślinę), domfelte pm. skazany.

dominant m. muz. dominanta; pnt. dominujący; przeważający, dominere cz. panować, dominować, przeważać, dominika ner m. dominikanin;

—nsk pm. dominikański, domino m. (spili) domino, domkirke m. katedra, dommer m. sędzia, domprost m. dziekan, domstol m. sąd. don asjon m. darowizna, dar, donacja; ~ere cz. podarować, sprezentować.

Donau geogr. Dunaj (rzeka), dop m. narkotyk; ~e cz. narkotyzować.

doppsko m. skuwka, okucie laski, dorisk pm. arch. dorycki. dorm m. drzemka; ~e cz. drzemać, przespać, zdrzemnąć się. dorsk pm. niedbały, ospały, dose m. doza, dawka; ~re med. dawkować, dozować, dotasjon m. dotacja, fundacja. doven pm. leniwy, próżniacki. dovendyr n. zoo/, leniwiec. dovenskap m. lenistwo, próżnowanie.

dra cz. (trekke) ciągnąć; (bevege seg) jechać, ruszać; ~g n. pociągnięcie, ciągnienie; (av sigarett) zaciągnięcie się (papierosem).

drabantby m. przedmieście, dracaena m. bot. dracena, dragę m. dragon, smok. dragon m. mil. dragon, drakę m. (liten seilbńt) lekki żagiel; (fabeldyr) smok. drakt m. ubiór, strój, kostium; odzież, dram m. łyk.