84184 Podręcznik Zaręby8

W regionie El Peten (rys. 14), który znajduje się w północnej Gwatemali na obszarze rozległej (36 tys. km²) równiny porośniętej przez wilgotny las równikowy, Fundacja ProPeten realizuje tzw. Gwatemalski Projekt. Pomysł zrodził się w 1991 r., a jego autorem była amerykańska pozarządowa organizacja ekologiczna Conservation International (zob. podrozdz. 4.4). Dzięki pomocy finansowej Amerykańskiej Organizacji ds. Rozwoju (USAID/Gwatemala) oraz wsparciu rządu Gwatemali. Rady Narodowej ds. Obszarów Chronionych (CONAP) i miejscowych organizacji pozarządowych, powstał projekt ochrony lasu El Peten przy współpracy z miejscową ludnością. Jednym z podstawowych celów ProPeten miała być koordynacja rozwoju ekoturystyki i pokrewnych jej form przedsiębiorczości małej skali, które stanowiłyby podstawowe albo dodatkowe źródło utrzymania dla indiańskiej ludności [252].

r-y

MEKSYK

Rezerwat

Biosfery

Majów

Flores'

50    100 km

GWATEMALA

Ouctzaltenango

.Gwatemala

HONDl KAS

Rezerwat

Biosfery

Calacmul

MEKSYK

GWATEMALA

rdzeń rezerwatu (parki narodowe, rezerwaty ścisłe) strefa zrównoważonego użytkowania strefa przejściowa (otulina) miejscowości, w któtych działa ProPeten

Ocean Spokojny

SALWADOR

r_m

□

Rysunek. 14. Mapa regionu El Peten i Rezerwatu Biosfery Majów

Źródło: opracowanie graficzne na podstawie ulotki ProPeten/Conservation International.

Prawie połowę powierzchni regionu El Peten zajmuje Rezerwat Biosfery' Majów - największy chroniony obszar wilgotnych lasów równikowych w Ameryce Środkowej (29 tys. km²), utworzony w 1990 r. Rośnie tutaj 800 gatunków drzew. 4 tys. gatunków roślin, znajduje schronienie ponad 400 rozmaitych ptaków, z których najcenniejsze są: kwezal herbowy, zwany c/uetzalem - symbol Gwatemali i nazwa jednostki monetarnej kraju, oraz ara żółtoskrzydła. Las równikowy kryje też ponad 800 stanowisk archeologicznych - zabytków, które pozostawili po sobie Majowie. Wśród nich znajduje się najsłynniejsze z miast, Tikal, wpisane na listc zabytków dziedzictwa przyrody i kultury UNESCO. Większość tubylców utrzymuje się od pokoleń z pozyskiwania produktów leśnych (ścinania drzewa, ekstrakcji sączyńca, czyli chicle oraz palmy xałe), a także rolnictwa i hodowli, co wiąże się z paleniem i karczowaniem lasów pod pola uprawne i pastwiska [252], Liczba ludność: w regionie wzrosła z 20 tys. w 1960 r. do ponad 400 tys. w latach dziewięćdziesiątych

124