23 (568)

2.2. CHARAKTERYSTYKA I PODZIAŁ METOD SPAWANIA 23

się m.in. monolitycznością, szczelnością, dużą wytrzymałością, małą masą, łatwością zabezpieczenia przed korozją. Połączenia spajane są nierozłączalne; aby dokonać rozdzielenia spojonych części należy zniszczyć element łączący (spoinę, lutowinę, zgrzeinę).

Procesy pokrewne spajaniu (dokładniej opisane w innych rozdziałach) to:

—    nanoszenie powłok (napawanie, natryskiwanie),

—    termiczna modyfikacja powierzchni metali,

—    cięcie termiczne metali i niemetali.

Charakterystyka i podział metod spawania

Cechą charakterystyczną spawania jest utworzenie złącza dwóch lub większej liczby części składowych przez miejscowe doprowadzenie do nich energii cieplnej powodującej ich lokalne stopienie, a następnie zakrzepnięcie, dzięki czemu powstaje spoina będąca zasadniczą częścią złącza. Materiałami łączonymi (podstawowymi złącza) są metale i ich stopy o takich samych lub zbliżonych właściwościach fizycznych i chemicznych. Spoinę uzyskuje się ze stopienia i przemieszania metali podstawowych i dodatkowego (spoiwa), lecz możliwe jest powstanie spoiny tylko ze stopionych materiałów podstawowych.

Na rysunku 2.2 przedstawiono klasyfikację stosowanych metod spawania. Pierwszym wyróżnikiem podziału jest rodzaj źródła ciepła. Najczęściej wykorzystuje się energię elektryczną, szczególnie przy spawaniu łukowym. Niektóre metody mają ograniczone zastosowanie ze względu na niezadowalające właściwości uzyskiwanego złącza (np. spawanie gazowe, elektrodą węglową), niską wydajność,

Spawanie

| Gazowe | | Tematowe | | Elektryczne |    | Promieniami świetlnymi |

_1_				1	i
	Żużlowe |	| Łukowe | |		Elektronowe |	| Laserowe |
1				_L
| Elektrodą topKwą |		| Lukiem winfecym |		tłewroaą raetopnwą

2.2. Klasyfikacja metod spawania