68 69 (22)

bachanalia, misteria ku czci Bachusa, nieumiarkowane pijatyki pofączone z hulaszczymi zabawami, orgiami. Patrz także bachantki, Bachus, Dionizos, bachantki, czcicielki oraz towarzyszki wędrówek i zabaw -> Dionizosa. Trzymały w ręku —> tyrs, często miały odsłoniętą pierś. Kultowym strojem b. były nebrydy, cętko-wana skóra jelonka nakładana na —»chiton. O nebry-dach wzmiankuje Eurypides w Bachantkach (ww. 136-137; ww. 695-698). B. uprawiały szalony taniec, który pogrążał je w ekstazie. Nazywano je także -> menadami (‘szalonymi’) albo tyjadami (gr. ‘thyo’ - ‘szaleję’). Dzięki czarodziejskiej mocy zsyłały poetom natchnienie. Pod wpływem kultów ze Wschodu ich nocne zabawy zmieniały się w wyuzdane orgie. W Grecji orgie bachiczne wiązane były z pojęciem ‘orgia’ - ‘tajemne obrządki’; tajemna cześć oddawana bóstwu przez wtajemniczonych w misteria; obrządki religijne, ofiary. Senat rzymski w II w. p.n.e. zakazał tych uro- Bachantka czystości. Również dzisiaj zabawy połączone z pijatykami nazywa się bachanaliami. • Przedstawiano je w postaci rzeźb, figurek, na malowidłach wazowych, ściennych, np. Bakchiczny taniec z Pompejów (I w. p.n.e.). W czasach nowożytnych malowali je Tycjan, N. Poussin, P Picasso;

A. Rodin stworzył rzeźbę Bachantki.

Bachus, Bakchos (gr. -» Dionizos), rzymski bóg wina i winnej latorośli, ale także rozwiązłości. Identyfikowano go z greckim Dionizosem, choć pełnił w Rzymie rolę o wiele mniejszą niż greckie bóstwo. Czciły go osoby wtajemniczone, które podczas misteriów zwanych —> bachanaliami oddawały się wyuzdanym orgiom (gr. ‘orge’ -‘podniecenie’), pijatykom i nocnym zabawom. Senat rzymski zakazał organizowania tych uroczystości.

Balios, jeden z nieśmiertelnych rumaków -»Posejdona (drugim był Ksantos). Spłodził go —> Zefir z -> harpią Podarge. Bóg morza ofiarował te konie -» Peleusowi jako prezent ślubny. Marzył o nich zdraj-ca Trojan -»Dolon. Podczas wojny trojańskiej —> Achilles walczył na rydwanie, w którego zaprzęgu był B. Bachus

Baucis (gr. Baukis), staruszka z —> Frygi* (krainy w Azji Mniejszej), która wraz ze swoim mężem gościła -> Zeusa i jego syna -»Hermesa. Patrz także Filemon i Baucis.

Bellerofont, syn króla —> Koryntu, —» Glaukosa, wnuk -> Syzyfa. W młodości został wypędzony z kraju, ponieważ zabił tyrana Koryntu. Powędrował do króla Tirynsu -» Projto-sa. -» Steneboja, żona króla, zakochała się w przybyszu. B. wzgardził jednak jej uczuciem, za co królowa „odwdzięczyła mu się”, oskarżając go przed swoim mężem, że próbował ją uwieść. Projtos, szanując prawa gościnności, odprawił B. do ->Jobatesa, króla Lykii (swego teścia), z listem, w którym domagał się, by zabito doręczyciela pi-

Bellerołont I Pegaz