ar4

Tomografia komputerowa (TK)

Badanie to wniosło w ostatnich latach istotny postęp do diagnostyki schorzeń

tkanek miękkich.

Metoda badania polega na użyciu lampy rentgenowskiej rolowanej wokół chorego i emitującej promienie zbliżone do punktowych. Detektory mierzą wartości liniowego współczynnika osłabienia promieniowaiua przenikającego przez tkanki Wielkości te są następnie analizowane przez komputer i obrazowane na monitorze w postaci poprzecznych lub skośnych przekrojów. Ponieważ współczynnik względnego osłabienia promieniowania zależy od gęstości (składu) tkanki każdy z analizowanych elementów przestrzennych ma przyporządkowaną przez komputer liczbę jednostek Hounsfielda (HE). Przyjmuje się na mocy definicji, że woda posiada gęstość O HE, powietrze -1 000 HĘ, a kości +1 000 HĘ, i do tych wartości porównywana jest gęstość innych substancji i tkanek. Analiza różnic gęstości pozwala na dokładne różnicowanie znuan (np. torbiele zawierające plyn/guz płuca). Poprzez jednoczesne podanie środka cieniującego można spowodować typową zmianę wartości gęstości.

Dawka promieniowania jest nieco większa niż przy rutynowym radiologicznym badaniu klatki piersiowej.