bis 5

Rys. 137. Burta w rejonie maszynowni. Poprzeczny układ wiązań burty: 1) wręg, 2) wzdlużnik burtowy, 3) wręg ramowy, 4) węzłówka łącząca środnik wręgu ramowego i wzdłużnika burtowego

15. Wzmocnienia lodowe

15.1. Klasy lodowe

Statki przeznaczone do pływania w lodach mają wzmocnioną konstrukcję kadłuba, by bez szwanku wytrzymać zwiększone naciski lodu na burty oraz dynamiczne uderzenia dziobem o lód.

Polski Rejestr Statków rozróżnia pięć klas wzmocnień lodowych statku: od podstawowej - L4, wymaganej wobec statków pływających w drobno pokruszonym lodzie, poprzez klasy L3, L2, LI, do najwyższej - LI A, wymaganej w odniesieniu do statków pływających samodzielnie w ciężkich warunkach lodowych.

15.2. Wzmocnienia lodowe klasy L4

Statki klasy lodowej L4 mają pas wzmocnionej konstrukcji burt, zwany pasem lodowym, zaczynający się 0.5 m poniżej wodnicy balastowej i sięgający 0.5 m powyżej letniej wodnicy ładunkowej. W obszarze pasa lodowego jest pogrubione poszycie burt, od dziobu do rejonu za owrężem, określonego przepisami. Wręgi w tym rejonie są wzmocnione - przepisy określają minimalne wartości wskaźników wytrzymałości przekrojów tych usztywnień. Wytrzymałość burty poprawia zmniejszenie odstępów wręgowych lub wprowadzenie międzywręgów o określonych przepisami wskaźnikach wytrzymałości przekrojów. Rozpiętości międzywręgów z reguły są większe niż szerokość pasa lodowego. Swobodne końce międzywręgów łączone są wstawkowymi łącznikami z wręgami.

Od dziobu do odległości za owrężem, określonej przepisami, na wysokości od 0.2 do 0.3 m poniżej letniej wodnicy ładunkowej, na każdej burcie zamontowany jest wzdłużnik burtowy, zwany lodowym, o konstrukcji typowego wiązania w obrębie skrajnika dziobowego. Poza skrajnikiem może on być wykonany jako wstawkowy z węzłó-wek przeciwskrętnych. Rzut przestrzenny burty wzmocnionej między-wręgami i wzdłużnikiem lodowym (poza skrajnikiem dziobowym) pokazany jest na rysunku 138.

187