amat urz kr022

Moc zasilania obwodu anodowego stopnia podwajacza:

Po = U.o ho [Wj

jest zwykle znacznie mniejsza od maksymalnej mocy strat anodowych stosowanej lampy.

Optymalną oporność dynamiczną strojonego obwodu anodowego w stopniu podwajacza określa wzór

Pozostaje do określenia wartość ujemnego napięcia siatki dla właściwej pracy stopnia podwajacza (rys. 2-32). Można ją określić w przybliżeniu jako

^XlO pcdu-.    2 U_slo u. B

(dla potrajacza U_s\o potroi.    3 o ki. b)-

Rys. 2.32. Dobór punktu pracy stopnia powielającego

Napięcie ujemne wzmacniacza w klasie B dla wybranej lampy można z łatwością wyznaczyć bez posługiwania się katalogowymi charakterystykami siatkowymi wg zależności:

ho

S_a

Wartość nachylenia charakterystyki lampy i napięcie ujemne siatki sterującej w klasie A można znaleźć w każdym katalogu.

Spotykany w nadajnikach SSB i bardzo sprawny układ podwajacza częstotliwości (fczw. ,,Push-Push^M) przedstawiony jest na rys. 2-33. Jest

~ón sterowany w przeciwfazie w obwodzie siatkowym, natomiast obie anody pracują równolegle na jeden wspólny obwód dostrojony do podwójnej częstotliwości sterującej. W tym wspólnym obwodzie anodowym obu lamp teoretycznie nie pojawia się żadna inna częstotliwość poza podwojoną częstotliwością wejściową. Układ pracuje w klasie C przy odpowiednio dobranym ujemnym napięciu siatki U_si0. Sumowanie się impulsów prądów anodowych obu lamp jest zilustrowane na rys. 2-34. W ukła-

Rys. 2-34. Obraz sumowania się impulsów prąciu w układzie Push-

-Push

laoulst/ prądowe » cbwodne anodowym separatorc

Impulsy prąaowe * oowodz<c anodowy* układu Pusr. - Pu$b

dzie tym występuje prawidłowe podwajanie częstotliwości ze sprawnością dochodzącą do 60%. Warunkiem całkowitej eliminacji częstotliwości podstawowej (sterującej) jest idealna symetria obwodu wejściowego. System ten jest bardziej sprawny od podwajania klasycznego z wydzieleniem harmonicznej otrzymanej z przebiegu odkształconego. Wadę układu stanowi skomplikowane przełączanie złożonego obwodu symetrycznego. Tego typu podwajanie można wyjątkowo stosować także w stopniach końcowych wzmacniaczy mocy.

Schematy najczęściej spotykanych powielaczy częstotliwości przedstawione są na rys. 2-35, 2-36 i 2-37. W najprostszym przypadku, gdy w stopniu powielacza wykorzystuje się tylko jedną lampę, zmiany zakresów dokonuje się za pomocą wymiennych cewek (sposób prosty, lecz kłopotliwy) albo przez przełączanie lub zwieranie cewek odpowiednim przełącznikiem (o dobrej jakości). W bardziej rozbudowanych układach stosuje się szereg kolejnych stopni podwajających częstotliwość. Częstotliwość potrzebną do sterowania stopnia końcowego wybiera się przełącz-nik^:cm. Układy te przy zmianach częstotliwości VFO wymagają pewnej korekcji dostrojenia w zakresie pasma amatorskiego za pomocą odpowiednich kondensatorów strojeniowych w poszczególnych obwodach anodowych powielaczy. Jest to czynność dość kłopotliwa.

Wady tej nie posiada przedstawiony na rys. 2-38 układ powielaczy z filtrami pasmowymi. Filtry pasmowe w postaci podwójnych sprzężonych obwodów strojonych zapewniają równomierne przeniesienie wszystkich częstotliwości w obrębie pasma amatorskiego, bez konieczności jakiegokolwiek dostrajania. Upraszcza to znacznie konstrukcję nadajnika oraz jego obsługę. Do zmian zakresów wystarcza zastosowanie jedynie prostego przełącznika. Przykład konstrukcji takiego filtru dla trzech pasm amatorskich (3,5 MHz, 7 MHz. 14 MHz) przedstawiony jest na rys. 2-39. Cewki Li i L₂ nawinięte są współosiowo na rurce z małostrat-nego materiału izolacyjnego o średnicy 38 mm. W obu obwodach strojo-

43